Zoeken in het donker

In het donker doet een bos iets totaal anders met je dan wanneer je het in het licht beleeft. Kantoorpolitiek is een resultante van relaties, die ook iets zeer positiefs kunnen betekenen. Problemen kun je alleen aanpakken als je ze onder ogen ziet. Wegkijken zorgt ervoor dat ze groter worden en zich vermenigvuldigen.

Ochtendwandeling
Vanmorgen wandelde ik, zoals gebruikelijk, al vroeg met mijn honden naar het vlak bij mijn huis aangelegde bos. Het is maar een klein bos. Je bent er zo doorheen, maar het is prettig om het zo vlak bij huis te hebben en er regelmatig te wandelen met de honden. Ik geniet ervan dit bosje zo vlakbij te hebben, helemaal nu ik er al een paar keer een ijsvogeltje heb gezien. Wat is ie blauw. Maar vanmorgen zag ik niets, het was donker in het bos. Nu was ik ook wat vroeger dan normaal. Meestal ben ik er even over 5 uur in de ochtend, maar nu was het nog maar 4.30. Het was stil buiten. Geen auto’s, alleen heel ver weg het geluid van de A15. Maar waar ik was hoorde ik geen auto’s, brommers of andere geluiden van mensen die naar hun werk vertrekken. Het was mistig, de maan stond in het laatste kwartier en gaf niet veel licht. Ik voelde me niet prettig in het bos. Het voelde zoals vroeger als ik bang was in het donker in het bos. Ik moest goed kijken om het pad te kunnen volgen en ik had steeds het gevoel dat er iets achter me aan kwam, of dat er iets tussen de struiken uit zo springen om me bang te maken of om me te overvallen. De honden liepen rustig mee. Ze maakten totaal niet de indruk op hun hoede te zijn er was niets dat hen verontruste. Ik  moest denken aan gistermorgen toen ik heel vroeg drie agenten op mountainbikes tegenkwam. Ik bedacht toen dat ze ergens naar op zoek konden zijn. Misschien zat er nog wel een verdachte verstopt in het bos.

Hetzelfde bos
Natuurlijk gebeurde er niets en even later zat ik rustig thuis met een lekker kopje thee.  Ik moest er nog wel even over nadenken. Wat gek eigenlijk dat hetzelfde bos op het ene moment voor ontspanning zorgt, dat je er geniet en dat op een ander moment datzelfde pad, diezelfde bomen en struiken en dezelfde maan ervoor zorgen dat je een beetje bang wordt. Ineens bedenk je allerlei dingen die er zouden kunnen zijn en je schept je eigen spoken. Spoken die vooral angst inboezemen als je ze niet goed kunt waarnemen. Als je denkt dat ze achter je lopen en je ogen in je rug zou willen hebben.

Kantoorpolitiek
In een recent artikel schrijft organisatie en leiderschapsadviseur Mike Lehr over kantoorpolitiek. Hij schrijft dat iedereen het fijn vindt om goede relaties te hebben. Relaties helpen ook om ervoor te zorgen dat het werk goed gaat en er resultaten worden geboekt. Relaties zorgen voor kansen, oplossingen, mogelijkheden. Maar bij kantoorpolitiek gaat het net zo om relaties, maar dan zorgen relaties ervoor dat je je niet veilig voelt. In het geval van kantoorpolitiek zijn goede relaties ontspoord. Als iemand werkt aan eeen betere relatie met haar baas zien anderen dat als negatief, die plakken er dan al snel het etiket kantoorpolitiek op.  Lehr stelt de vraag hoe je daar nu mee omgaat. Een veel toegepaste aanpak is er met je vrienden over praten, maar wat je dan bereikt is dat de kantoorpolitiek zich als een olievlek door de organisatie verspreid.

Verloren
In dat verband is er de parabel, die ik ooit tegenkwam in een boek van Henry Mintzberg. Het gaat over een man, die woont in een heet stoffig stadje in het Midden-Oosten. Op een dag ziet hij zijn vriend rondkruipen in het stof voor zijn huis. Hij kijkt even en vraagt dan: wat doe je daar? De kruipende man antwoord dat hij z’n verloren sleutel zoekt. De vriend besluit om mee te zoeken en ze kruipen samen over de straat voor het huis. Hij vraagt: waar ben je de sleutel verloren. De ander antwoord: daar en wijst naar z’n huis. Het huis heeft witte muren en een paar kleine raampjes. Daar is het veel te donker om te zoeken, zegt te man die z’n sleutel kwijt is. Mintzberg gebruikt deze parabel om te laten zien hoe veel managers liever in het licht zoeken en dus de oplossing niet zullen vinden. Ze scheppen nieuwe problemen. Lehr pleit er in z’n artikel voor om eerst maar eens te beginnen met het erkennen van kantoorpolitiek en accepteren dat die er is. Daar waar relaties zijn is er ook sprake van kantoorpolitiek. Het ontkennen ervan laat het niet verdwijnen maar maakt het groter. Zie de werkelijkheid onder ogen. Benoem wat je ziet en waarneemt en ga er met de goede mensen  over in gesprek.
Een training kan je helpen je vaardigheden in dat opzicht te vergroten. Coaching kan je helpen goed en scherp waar te nemen en te benoemen waar je last van hebt en helpt je zo een stap te zetten in de aanpak ervan. In het donker in het bos plagen mijn eigen angsten me. Als ik ze niet herken en een geen naam geef worden ze groter. Als ze klein blijven kan ik ermee omgaan.