28 juni 2016, gepubliceerd door Dirk Boersma
Brexit leidt tot een grote hoeveelheid commentaar. Er is veel boosheid, mensen zien hun weg naar de toekomst afgesneden. Viktor Frankl een overlevende van Auschwitz, ontwikkelde in het vernietigingskamp een theorie die een van de fundamenten is voor de Positieve Psychologie.
Boos,
Vandaag 28 juni 2016 wordt het nieuws nog steeds gedomineerd door Brexit, het resultaat van een referendum in het Verenigd Koninkrijk wat er toe lijdt dat Engeland de Europese Unie gaat verlaten. Toen ik er gisteravond even over sprak met mijn collega Monty merkte ik dat we er beiden boos over waren. Boos over de manier mensen op het verkeerde been gezet zijn, boos over de manier waarop leiderschap of misschien juist het gebrek daaraan, een rol in gespeeld hebben. Boos over hoe met een verschil van enkele procenten de verliezers in één klap hun toekomstdromen in rook zien opgaan. Boos over mensen, die niet de moeite nemen om goed te kijken wat er nu echt speelt maar die klakkeloos overnemen wat de door hen aanbeden leiders roepen om daarmee onrust, tweedracht en extremisme te laten groeien. Toen ik de telefoon had neergelegd drong het tot mij door dat het vooral de onmacht is die me boos maakt.
Positive psychologie
Het lijkt of het zaken zijn waarop je helemaal geen invloed hebt en ineens moest ik ook denken aan Victor Frankl, de Joodse neuroloog en psychiater. Aan hoe hij, net opgesloten in vernietigingskamp Auschwitz, de draad weer oppakte en er onder onmogelijke omstandigheden zijn boek “De zin van het bestaan schreef”. Een boek wat een belangrijke bijdrage heeft geleverd aan de ontwikkeling van de Positieve Psychologie. In dat vernietigingskamp ontdekte Frankl dat mensen die iets hadden om voor te leven, zich beter door het afschuwelijke kampleven heen sloegen dan mensen, die niets hadden om voor te leven. En dat iets kan een persoon zijn, een partner, een kind of ouders maar ook iets. Dat gold zeker voor Frankl zelf, want toen de kampbewakers toen hij het kamp werd binnen gevoerd ontdekten dat hij een manuscript bij zich had, namen ze het hem af en verbranden het voor zijn ogen. Hij begon bijna onmiddellijk opnieuw met schrijven op elk klein stukje papier wat hij tegenkwam en dat leidde uiteindelijk tot het hierboven genoemde boek.
Toekomstbeeld
De boodschap van Frankl is dat je altijd iets te kiezen hebt, zelfs in een concentratiekamp en het helpt dan heel erg als je iets hebt om voor te leven. In het boek ”De laatste rode mens”, zie je hoe dat ook achter het ijzeren gordijn de mensen op de been hield en houdt. Lolly Daskal, een bekende Amerikaanse leiderschapsexpert, plaatst elke dag een tweet die ik retweet “Everyone has the power to inspire and serve the world”. Het is voor mij een echo van het werk van Frankl. Recent schreef ze ook een artikel waarin ze op die lijn doorredeneert. Negen argumenten waarom hard op je gezicht gaan je sterker maakt, staat er boven. Op je gezicht gaan is alleen maar fataal als je dat er zelf van maakt schrijft Daskal. Hier volgen haar argumenten.
De adviezen van Daskal veranderen niets aan brexit en de mogelijke gevolgen ervan. Ze helpen me wel om erop een andere manier naar te kijken en om te ontdekken dat in de boosheid blijven hangen niet tot verandering leidt.
Stel je vraag via ons contactformulier
Neem contact met ons op!
Voor al je vragen kun je bellen met
+31 492386063