Wat doen kleine omissies?

Op 1 november 2012 schreef ik een stukje over kleine dingen, die belangrijk zijn in leiderschap. De afgelopen dagen waren het kleine dingen die er de oorzaak van waren dat verwachte grote prestaties niet geleverd werden. En ook in leiderschap spelen kunnen die kleine omissies een grote rol spelen.

Kleine fout
De euforie van het vorige weekend over de buitengewone sportprestaties van landgenoten uit ons kleine Nederland werden de afgelopen week weer teniet gedaan. Steven Kruijswijk, de wielrenner maakte een kleine fout en viel, waardoor hij zijn al bijna zekere eindoverwinning verspeelde en Max Verstappen de autocoureur, die de Nederlanders trots maakte met zijn overwinning in Barcelona, reed het afgelopen weekend met zijn auto de vangrail in en hij eindigde zijn race zonder punten voor het klassement.
In een gesprek op de radio met sportdeskundigen was dit natuurlijk hèt onderwerp en men vroeg zich af hoe dit nou kon gebeuren. Nou, over één ding waren de deelnemers aan het gesprek het wel met elkaar eens, het waren kleine fouten geweest. En er kwam nog een argument: gebrek aan ervaring.

Grote gevolgen
Het is belangrijk om steeds de volle aandacht te hebben voor wat je aan het doen bent. Dat geldt voor wielrennen, dat geldt voor autoracen en voor elke andere sport. Maar het geldt ook voor de prestaties, die jij met je organisatie of je afdeling moet leveren. Het geldt ook voor het werk wat ik zelf doe. En als je aandacht verslapt gaan de zaken fout, niet een klein beetje fout, ze kunnen heel erg fout gaan. In veel organisaties hadden problemen voorkomen kunnen worden als er voldoende aandacht was geweest voor kleine dingen. Maar omdat niemand ze belangrijk vond en ze liet lopen werden die kleine dingen grote dingen en groeiden ze uit tot problemen, die onoplosbaar werden. Elk groot probleem is begonnen als een klein probleem en als er aandacht voor geweest was toen het probleem nog klein was dan was het nooit een groot probleem geworden.

Oogcontact
Dat betekent altijd opletten en jezelf wennen aan de goede dingen doen en wel net zo belangrijk: voorkomen dat je de verkeerde dingen doet. En dan gaat het niet alleen over verkeerde foto’s of uitspraken op Facebook. Maar ook over iets wat ik bijvoorbeeld laatst meemaakte. Ik was op bezoek bij een groot adviesbureau en de vriendelijke receptioniste had me gevraagd plaats te nemen op een zitje dat in de hal bij de ingang van het kantoor gesitueerd was. Het was er een komen en gaan van mensen in de outfit die past bij een adviesbureau en terwijl ik daar zat kreeg ik met geen van de passanten die voorbij kwamen oogcontact. Nou ben ik daar niet van ondersteboven, maar het was zoveel prettiger geweest en ik zou me zoveel meer welkom gevoeld hebben wanneer de mensen die langs kwamen gekeken en geknikt hadden of misschien goedemorgen of goedemiddag gezegd hadden. Hoeveel moeite zou het de top gekost hebben om de consultants zich daar bewust van te laten zijn? Of zoals ik laatst hoorde in een selectieprocedure over één van de kandidaten, die in een ver verleden, toen hij ergens een interim klus gedaan had, bij binnenkomst gezegd had, “Ik ben hier niet gekomen om vrienden te maken”  Iemand die dat toen gehoord had, deelde die waarneming met anderen en dat beïnvloedde het beeld van betreffende kandidaat. Vaak gaat het in organisaties om dat soort omissies, om kleine dingen, die je uit een soort gemakzucht over het hoofd ziet. Je ziet die dingen minder makkelijk over het hoofd als andere mensen echt belangrijk voor je zijn. Dan groet je ook als je twijfelt . Dan zeg je niet dat je er niet bent om vrienden te maken. Dan snap je dat dat een verpakte oorlogsverklaring is.

Niet de omstandigheden
Het ligt niet aan de omstandigheden, hoewel we daar graag de schuld aan geven. De deskundigen zeiden dat Steven Kruijswijk misschien onvoldoende rekening had gehouden met het feit dat zijn tegenstrever juist na de top van de klim zou aanvallen. Als hij zijn tegenstander goed bestudeerd had dan had hij geweten, dat die mogelijkheid voor de hand lag. En hier komt de ervaring om de hoek kijken.

Reflectie
En dan niet zomaar ervaring, maar ervaring waarvan je iets leert en je leert iets van ervaring als je in staat bent op de ervaring te reflecteren. Reflecteren gaat beter als je er met iemand over praat of als je een logboek bijhoudt en daar is discipline voor nodig. Het is de discipline die je helpt om al die kleine dingen niet over het hoofd te zien.