Voordenken in plaats van nadenken

Een goed plan bedenken kan lastig zijn, dat goed plannen ook. Maar het loont!

We leven in economisch wat moeilijke tijden. Dat wisten u en ik al lang, maar vandaag kon het CBS dat nog eens met officiële cijfers bevestigen. Dat het wat slechter gaat is niet echt erg, het lijkt mij een normaal verschijnsel dat bomen niet tot in de hemel groeien, en we kunnen natuurlijk gerust de hand in eigen boezem steken bij de vraag hoe het toch zover heeft kunnen komen. De vraag hoe we hier weer goed uitkomen is overigens veel interessanter. Het woord bezuinigen wordt vaak gebruikt, zeker met de verkiezingen voor de deur. Als ik om mij heen kijk moet dat niet al te moeilijk zijn. En dat om me heen kijken bedoel ik ook letterlijk.
Plannen maken en deze goed plannen
Ik kijk nu al een paar maanden met verbijstering naar de werkzaamheden in de omgeving van mijn nieuwe woning. Misschien zit er wel een doordacht idee achter, maar dat is voor mij volstrekt onduidelijk.
Onder mijn appartement zijn groepswoningen voor dementerende bejaarden. Daar werden terrassen aangelegd, en een paar weken later worden die alweer gewijzigd. Er werd een hek omheen gezet, een paar weken later werd dit verwijderd en op een meter afstand van het oude vervangen door een ander type hek. In het park voor mijn woning werd een vijver gegraven met vrij hoge oevers die bij regenval erodeerden. Vier keer werd een zware machine ingezet om de oevers weer glad te trekken en pas bij de laatste keer had iemand bedacht dat het wel slim zou zijn om meteen de oevers met iets in te zaaien zodat de wortels de grond zouden vasthouden. Er werd een pad door het park aangelegd naar de basisschool ernaast, zodat fietsende ouders en kinderen niet hoefden om te rijden. Maar vlak bij de school boog dat pad weg om te eindigen op de parkeerplaats. Dat is vragen om ongelukken. En u raadt het al: er kwam weer een machine die een ander bochtje maakte; het sein staat weer op veilig voor ouder en kind. Er kwamen lantaarnpalen langst het pad. Gaten graven dus. En weer dichtgooien. Wat later weer een graafmachine die de elektrische kabel in de grond legt. En weer dichtgooien. En daarna weer gaten graven om de lantaarnpalen aan de kabel te koppelen. Er wordt een afvalcontainer ingegraven. Aan de andere kant van het gebouw wordt een stuk grond betegeld. Daarna wordt de container weer uitgegraven en naar het betegelde stuk verplaatst en ingegraven. Wat een onzinnige verspilling van (gemeenschaps)gelden. Het enige positieve eraan is dat het goed is voor de werkgelegenheid.
Leren van het verleden
Terwijl ik dit schrijf wordt op zo’n twintig meter voorbij de voordeur nog een stuk grond betegeld waar mensen hun fiets kunnen neerzetten. Ik ben benieuwd of iemand binnenkort opdracht krijgt dit te verplaatsen naar vlakbij de voordeur waar ruimte genoeg is. Het is nog niet gelukt om alle gemaakte plannen en de uitvoering te evalueren en daaruit lering te trekken, denk ik dan. Hoeveel verspilling zal nog volgen? Ik had liever gezien dat er tevoren goed was stil gestaan bij de vraag wat het eindresultaat zou moeten zijn, aan welke voorwaarden dat zou moeten voldoen en hoe dat op een efficiënte manier kan worden bereikt. Goed voordenken levert veel meer op, in tijd geld en tevredenheid, dan nadenken.
Het ergste is dat ik vrees dat dit alles helemaal geen uitzondering is. Dat niet alleen bij de overheid maar ook in andere organisaties enorm veel tijd en geld wordt verspild aan ondoordacht handelen. Dat er onnodig veel kostbare energie wordt verspild aan achteraf herstellen wat met veel minder energie meteen goed had gekund. En daarmee wordt ook motivatie van medewerkers verspild.
Kijk eens om je heen op je werk, wat kan er efficiënter? Wat zijn heldere doelen die passen bij wat je daadwerkelijk wilt bereiken en hoe kun je dat vervolgens goed organiseren. Hoeveel valt daar mee te verdienen?