Visie, meer dan ooit nodig

Als leidinggevende ben je daar iedere dag mee bezig, lijkt mij.

Binnenkort zitten wij weer “op de hei”, zoals dat vaak wordt genoemd. Dat kan moet je niet letterlijk nemen, met een beetje mooi weer zitten we gewoon in onze eigen tuin.
We  nemen een paar dagen de tijd om stil te staan bij de toekomst, van het Centrum en van onszelf. Dat doen we twee keer per jaar. Plannen maken met betrekking tot visie, strategie en professionaliteit. Tot stappen komen om in deze aanhoudende tijden van bezuiniging het beste uit de situatie en uit onszelf te halen.

Luxe?
Als ik dit aan mijn relaties vertel krijg ik nogal eens de opmerking: “Wat een luxe dat jullie daar zo vaak zoveel tijd voor nemen”. Mijn reactie is dan doorgaans een vraag naar hoe het bij hen gaat. Degene die een dergelijke opmerking maakt komt er meestal bekaaider vanaf, dat laat zich raden. Soms omdat er geen budget voor is, soms omdat de aandacht vooral bij de dagelijkse dingen blijft.

Noodzaak!
Toch is wat wij doen geen luxe. Het is noodzaak. En twee keer per jaar een paar dagen is niet genoeg. Je moet er iedere dag mee bezig zijn. Zo af en toe wat mooie kreten slaken over wat je echt belangrijk vindt, wat je echt wilt realiseren is een farce als het daar bij blijft. Alsof de legeraanvoerder een strategisch plan aan zijn soldaten uitdeelt en vervolgens iedereen de nota onder in zijn ransel opbergt en gewoon maar wat aanrommelt naar bevind van zaken op het slagveld. Dat wordt niks, daar komt niets van terecht. Zo win je de oorlog niet.

Bewust zijn
Missie, visie, strategie, beleid. Het moet allemaal leven, het moet aan alles te merken zijn. Zeker nu het economisch maar niet echt beter wil gaan. De overheid bezuinigt in ernstige mate, organisaties reageren met verdergaande kostenbesparingen. De blik richt zich hierbij naar binnen, de acties zijn defensief.
Eigenlijk zou iedere medewerker op de vraag: “Wat betekent de visie voor jou, hoe ga jij daar vandaag aan werken, hoe draag jij bij aan het realiseren daarvan?” meteen een antwoord moeten hebben. In de praktijk is dat helaas wel eens anders. Dan ligt er een niet gelezen of niet begrepen nota onder in een la. Dan is er geen dialoog geweest tussen leiding en medewerker over de transfer naar het dagelijks werk. Dan worden er geen keuzes gemaakt op basis van de ingenomen standpunten. Dan zijn kosten belangrijker dan het allerbeste in mensen naar boven halen en samen er echt de schouders onder zetten.

Trouw
Trouw zijn aan waar je in gelooft en aan wat je wilt waarmaken. Dat betekent meer dan alleen maar zeggen wat je doet en doen wat je zegt. Dat betekent voortdurend vormgeven aan wat je wilt, dat betekent hierin integer zijn. Daarom denken wij niet alleen na over wat we willen, maar we stellen elkaar ook kritisch de vraag: “En hoe ga jij dat waarmaken?” En we spreken elkaar daar op aan.
Hoe zit dat bij jou? Leeft de visie? Leeft de strategie? Maak jij die dagelijks waar? En jouw medewerkers? Hoe zorg jij als leidinggevende ervoor dat zij dat ook doen, dat je niet op hun mogelijkheden beknibbelt maar hen de kans geeft te excelleren??