Van perspectief wisselen

Hij vertelde dat hij zich ergerde, hij kreeg niet voor elkaar wat hij graag wilde.

Hij had een prachtig projectplan van zijn hand ingediend bij de gemeentesecretaris. En hij zat met smart te wachten op een go-besluit. Dat wachten beviel hem maar niets. En dus probeerde hij de gemeentesecretaris tot een besluit te laten komen. Wat die secretaris niet deed.

Toen we erover praatten begon het te dagen. De eerste ontdekking was dat hij er eigenlijk bij voorbaat al vanuit ging dat het toch niet zou lukken. Nu weten we natuurlijk allemaal dat een dergelijke mindset onherroepelijk leidt tot een selffulfilling prophecy. Dat wist hij ook, maar op zo’n moment was hij dat even kwijt. Jammer, kan gebeuren.

De tweede ontdekking was dat hij eigenlijk alleen zijn eigen belang probeerde te dienen. Hij heeft nu eenmaal een hekel aan moeten afwachten en duimen draaien, en dus trok hij ten strijde. Een korte verkenning van stakeholders en belangen leverde verrassende inzichten op. Waarmee er inzicht ontstond hoe de verschillende belangen zich ten opzichte van elkaar verhouden, hoe je die kan en wilt dienen en of er ook belangen bij zijn die als hefboom zouden kunnen worden gebruikt.

Het derde inzicht volgde al snel: wachttijd is niet per definitie verloren tijd. Hij was er al snel achter dat hij in deze tijd een aantal andere nuttige en leuke dingen zou kunnen doen, waar hij anders niet aan toekwam.

In een aantal opzichten was hij van perspectief gewisseld, dat leverde de inzichten op. En toen zat hij dus met een afweging en keuzevraagstuk. Wat ga ik doen, waar zet ik op in, wat wil ik dat het gaat opleveren?

Hij ging naar huis met de gedachte dat de “vertraging” een interessante mogelijkheid biedt: er zou bij een uitstel van een aantal weken of zelfs maanden een aantal opties verder kunnen worden uitgewerkt, die voor het projectplan nog toegevoegde waarde zouden kunnen hebben. En hij was zich ook bewust dat er niet alleen een inhoudsniveau maar ook een betrekkingsniveau is. In de betreffende gemeente, met een bureaucratische structuur en cultuur, is positie belangrijk. Daaraan voorbijgaan werkt niet, daar deskundig mee omgaan wel.

Inmiddels heeft hij een gesprek gehad met de secretaris, ik ben benieuwd naar de uitslag.

En jij? Ben jij in staat om van perspectief te wisselen als je met een vraagstuk zit? En wat zou jou dat kunnen opleveren?