Onafhankelijkheid

Onafhankelijkheid is een werkwoord tenminste als je het belangrijk vindt.Als je niets doet aan onafhankelijkheid gaat onafhankelijkheid dood, stap voor stap verdwijnt het leven eruit. Aan vitaliteit moet je zelfwerken.

Onafhankelijkheid
Vandaag wordt in Indonesië op uitgebreide schaal  de onafhankelijkheid van het land gevierd. Merdeka hoor en lees je overal. De afgelopen vier weken waren wij in Indonesié en zo waren we getuige van alle voorbereidingen, die aan de viering van de onafhankelijkheid vooraf gingen. Indonesiërs herdenken als ze hun onafhankelijkheid vieren vooral hoe ze zichzelf bevrijd hebben van de Nederlandse overheersing en daarmee verschild de Indonesische Onafhankelijkheidsdag nogal van de Bevrijdingsdag zoals wij die in Nederland vieren op 5 mei. Wij werden bevrijd door de geallieerden. De Indonesiërs hebben zichzelf bevrijd van de Nederlandse overheersing. Misschien is het passende om een vergelijking te maken met de strijd voor onafhankelijkheid waarover wij leren als het gaat om de 80 jarige oorlog waarin wij ons losmaakten van de Spaanse overheersing.

Visieontwikkeling
De periode rond Onafhankelijkheidsdag is een periode waarin uitgebreid wordt stilgestaan bij de strijd die nodig was om onafhankelijkheid te verwerven. Mensen, die zich jaren voor het uitroepen van de onafhankelijkheid, verzetten tegen de Nederlandse overheersing krijgen aandacht in de media. Centraal in de herdenking staan Soekarno, Hatta en de eerste opperbevelhebber van het Indonesische leger generaal Sudirman. Die als gevolg van ernstige TBC, vanuit een draagstoel, zijn ongetrainde en slecht bewapende leger aanvoerde. Zowel Soekarno als Hatta hadden er reeds voor de tweede wereldoorlog een verbanning opzitten. En dat was niet omdat ze zich toen al actief met gewapend verzet bezig hielden maar omdat ze dachten en spraken over een Indonesië voor de Indonesiërs over gelijke rechten, over gelijke kansen over een gelijke stem voor de Indonesiërs. Gedreven door deze idealen riepen Soekarno en Hatta op 17 augustus 1945 in Jakarta de onafhankelijkheid uit. De gewapende strijd begon in de ogen van de Indonesiërs dus pas nadat de onafhankelijkheid was uitgroepen. Ze was niet het resultaat van gewapende strijd.

Gewapende strijd
De gewapende strijd had tot doel de verworven vrijheid te verdedigen. Het uitroepen van de onafhankelijkheid was het resultaat van een heldere visie, een visie waar mensen kracht uit geput hebben en die ervoor zorgde dat de bevolking van Indonesië eendrachtig samenwerkte in het verdedigen van de onafhankelijkheid. Een opstelling waar de Nederlandse overheid het moeilijk meehad, getuige de geluiden over. De Zwitsers-Nederlandse onderzoeker Remy Limpach spreekt over structureel geweld op grote schaal toegepast. Daarbij is het belangrijk om er bij stil te staan dat de Indonesiërs slecht en primitief  bewapend warenwaren en ook niet beschikten over moderne communicatiemiddelen, die gecoördineerde acties van het leger mogelijk maakten. Nee het waren de visie de gedeelde waarden en het geloof in eigen kunnen, die zorgden voor de kracht die nodig was om de oorlog te winnen. In een toespraak gehouden op 6 April 1946 begint Generaal Sudirman met de stelling dat we in onze eigen kracht geloven.

Eigen kracht
Dat geloven in eigen kracht was en is erg belangrijk, het zorgt ervoor dat je jezelf niet als lijdend voorwerp ziet. Als iemand die afhankelijk is van wat anderen doen. Jezelf als lijdend voorwerp zien is een bedreiging van je onafhankelijkheid en je vrijheid. Enkele dagen gelden schreef  de Indonesische hoogleraar psychologie Sarlito Wirawan Sarwono daar een interessant artikel over. In dat artikel haalt refereert hij aan de psycholoog Rotter, die onderscheid maakt tussen mensen, die vinden dat ze zelf aan het stuur zitten en mensen die vinden dat anderen bepalen wat er met hen gebeurt. Mensen,die vinden dat anderen bepalend zijn, geven graag anderen de schuld en kunnen daardoor ook agressie naar anderen tonen. Mensen die zelf aan het stuur zittenleren en ontwikkelen gemakkelijker. Sarwono ziet de toename van mensen, die zichzelf als lijdend voorwerp zien een bedreiging voor onafhankelijkheid en vrijheid. Zelf aan het stuur zitten is een goed basis voor versterking ervan.
Coachend leiding geven is onlosmakelijk verbonden met zelfsturing. Coachend leiding geven stimuleert zelfsturing. Directief leidinggeven leidt tot afhankelijkheid en zorgt ervoor dat mensen zich als lijdend voorwerp gaan zien en zich er vervolgens naar gaan gedragen.

Onafhankelijkheid is geen status maar iets waar steeds aan gewerkt moet worden