Leren met paarden

Werken met paarden bevat een aantal nuttige lessen voor het werken met mensen.

Paarden
Met enige scepsis reageer ik als ik weer eens een bericht langs zie komen waarin trainingen met paarden voor managers worden aangekondigd. In januari 2012, kwam ik er echter ongevraagd en onaangekondigd zomaar in terecht.
Ik woon aan de rivier de Waal, aan de binnenkant van de dijk, als ik op de dijk klim kijk ik uit over de uiterwaarden naar de in deze tijd van het jaar krachtig stromende rivier. Prachtig dat uitzicht ook met op de voorgrond de paarden van mijn buurman en zijn vrienden, die in de uiterwaarden grazen. Gelderse paarden, een Fries paard, grote pony’s en een groot Belgisch trekpaard.
Twee weken geleden toen ik in mijn studeerkamer zat te werken hoorde ik het geluid van heel veel paardenhoeven en dat was het begin van een aantal irritante ervaringen met paarden waarbij ik steeds onwillekeurig de link legde naar managen en leiding geven.

Er achter aan zitten
Ik ging naar buiten omdat ik het zo’n mooi gezicht vond en werd onmiddellijk ingeschakeld bij het vangen van de paarden, die de verkeerde kant opdraafden. Er achteraanzitten helpt niet daarvan gaan ze harder de verkeerde kant op. Gelukkig lokte er een mooi weiland waarvan het hek openstond daar draafden ze eendrachtig het hek door en ze begonnen gelijk te grazen. Samen met een aantal anderen probeerde we ze voorzichtig in te sluiten maar elke keer had één klein zwart paardje door wat we deden. Hij draafde dan ineens tussen onze linie door en de rest volgde haar steeds onmiddellijk en we konden weer opnieuw beginnen. Het lukte om ze terug te drijven toen het wenkend perspectief van mijn buurman met een zak oud brood bij het openstaande hek verscheen. Toen stonden ze zomaar op stal.

Meer stress
In de daarop volgende dagen werd de stress opgevoerd. Doordat het water in de rivier snel steeg en de uiterwaarden onder water liepen moesten ook de laatste paarden daar weg gehaald. Dat viel tegen zeg. De groep doorzag voortdurend onze plannen en draafde de verkeerde kant weer op. Kilometers hebben we gelopen stroomafwaarts en dan weer stroomopwaarts. Aaien lukte zo nu en dan, voeren ook maar als het er op aankwam deden ze op tijd een sprongetje op zij. Dan denk je wat een stomme beesten. Het wordt met het uur gevaarlijker in de uiterwaarden maar ze lopen precies de verkeerde kant uit. Durven niet over de plassen, die aan het ontstaan zijn hoewel die nog geen handdiep zijn. In gedachten mopperde ik gefrustreerd;”laat je nou toch helpen beest, het is voor je eigen bestwil”, maar nee, ze laten zich niet helpen.Donderdagmiddag, geen resultaat, vrijdagmiddag, hoger water, geen resultaat, zaterdagmiddag de droge stukken worden eilandjes, alleen nog met elkaar verbonden door de zomerdijk, achter adem, natte voeten, alles, mijn handen en kleren ruiken naar paard maar geen resultaat, elke keer rennen ze weer vastberaden de verkeerde kant op.
Zondag morgen lukte het, de brandweer heeft geholpen maar de beste hulp kwam van een andere buurman met z’n ponny, door die voor de groep te laten uitlopen volgden de anderen haar moeiteloos naar het veilige droge.

Herkenning?
Wat herken jij hiervan in jouw organisatie, van je eigen leiding geven en de mensen aan wie je leiding geeft ? Hoe vaak span jij je op de verkeerde manier in en hoe vaak kies jij voor de goede aanpak?

Welk oud brood zet jij in? Hoe geef jijde goede ruimte? Hoe bewaar jij je geduld? Wie betrek jij bij de ontwikkeling om de zaak de goede kant op te krijgen?

En overigens  ik ben er nu van overtuigd dat je van werken met paarden zeker iets kunt leren.