Hoofddoekje

De koningin draagt een hoofddoekje bij haar bezoek aan een moskee. Voorpaginanieuws voor de kranten. Waarom?

Omdat de PVV vindt dat dit een rechtvaardiging is van vrouwendiscriminatie en omdat de RVD vindt dat dit een normale en respectvolle manier van  gedragen is als je in de VAE op bezoek bent. Maar waarom is er nu zoveel aandacht voor dit ene? En niet voor al het andere? De koningin gaat daar niet zomaar voor de gezelligheid op bezoek. Zij is vergezeld van een heel gezelschap vertegenwoordigers van ons bedrijfsleven. Daar besteden de kranten nauwelijks of zelfs helemaal geen aandacht aan. Beatrix is gewoon even degene die de deur openzet om zaken te kunnen gaan doen. Als je het zo bekijkt doet ze iets heel verstandigs: ze sluit aan! Ze houdt terdege rekening met wat belangrijk is voor haar gastheren, roept niet onnodig weerstanden op, toont begrip voor wat voor hen essentieel is. En daarmee creëert ze goodwill, creëert ze mogelijkheden. Dat zouden meer managers moeten doen. Gewoon goed kijken naar de behoeften van degenen met wie ze samenwerken. Daar op een zinvolle manier rekening mee houden en vervolgens de kansen benutten die dan kunnen ontstaan. Veel veranderingsprocessen zouden volgens mij een stuk soepeler verlopen als je als leidinggevende eens wat vaker “een hoofddoekje om kon doen”. Met andere woorden: wat meer oog hebben voor wat andere betrokkenen belangrijk vinden. Niet om je van je doel af te laten houden, maar om begrip te krijgen omdat je dat ook geeft. Het is nu eenmaal zo dat iemand die zich in zijn of haar waarde gelaten voelt zich wat gemakkelijker constructief opstelt. En daar kun je als leidinggevende je voordeel mee doen, en tegelijkertijd de ander laten inzien en ervaren dat hij er ook beter van kan worden.