Hoe maak je het verschil?

Dr Ng Aik Kwang schreef een boek over het verschil in creativiteit tussen mensen in Azië en mensen in het westen. De oorzaken voor dat verschil zijn diepgeworteld in de cultuur. Hoe zorgen we ervoor dat de door Kwang geobserveerde kwaliteiten, die belangrijk zijn bij ons in het westen niet eroderen maar geborgd en versterkt worden?

Dr Ng Aik Kwang
In het jaar 2000 kwam het boek “Why Asians are Less Creative than Westerners”, geschreven door Dr Ng Aik Kwang uit, maar pas recent werd ik er op attent gemaakt door een ex-collega uit de tijd dat ik in Indonesië werkte. Het boek werd door veel mensen in Azië als nogal provocerend gezien. Kwang schetst een scherp beeld van wat mensen in Azië niet goed doen en wat de mensen in het westen juist wel goed doen. Eén van de dingen die hij zich afvraagt is hoe het nu toch mogelijk is dat de meeste prijzen bij de Olympiades Natuurwetenschappen gewonnen worden door mensen uit Azië, maar dat er in Azië nauwelijks een Nobelprijs wordt toegekend. Een opvallende tegenstelling. Kwang schreef zijn boek om de mensen in Azië te prikkelen om er voor te zorgen dat creativiteit de ruimte kan krijgen. Maar ook voor ons bevat het boek interessante informatie. Kwang beschrijft hoe er door mensen in Azië tegen ons mensen in het westen wordt aangekeken. Het is de moeite waard om eens te onderzoeken of wij ons bewust zijn van de zaken, die Kwang waarneemt en eens stil te staan bij de ontwikkelingen zoals die bij ons plaats vinden.

Belemmeringen
Wat ziet Kwang als zaken, die de ontwikkeling van creativiteit in Azië belemmeren?

• Als eerste element noemt Kwang de Aziatische cultuur, waarin de maatstaf voor succes gelegen is in de hoeveelheid materie waarover men beschikken kan. Geld, auto’s, huizen en ga zo maar door.
• Het hebben van rijkdom is voor mensen in Azië veel belangrijker dan de wijze waarop die rijkdom verkregen wordt, zegt Kwang. Mensen in Azië zijn dol op verhalen en films waarin arme mensen rijk worden. Er is geen relatie tussen rijk worden en hard werken. Zelf ken ik wel een andere achtergrond, die door Kwang niet beschreven wordt. In het oude Javaanse geloof is rijkdom het resultaat van er in slagen het opperwezen gunstig te stemmen. Dat doe je niet door hard te werken maar door te mediteren, te vasten en te bidden. Rijkdom komt dan vanzelf naar je toe. Vandaar dat in Indonesië mensen niet aan omkopen denken als ze een geschenk ontvangen. Ze leggen dat uit als: het opperwezen is ons gunstig gezind. Kwang bevestigt dat corruptie voor mensen in Azië een veel minder groot probleem is als voor ons hier in het westen.
• Voor mensen in Azië is opleiding hetzelfde als de sleutel tot antwoorden in handen krijgen. Het gaat niet om begrijpen, het gaat om onthouden. Ook voor studenten in de natuurwetenschappen is het vooral belangrijk om formules in je hoofd te hebben, niet om ze te gebruiken. Dat is ook de reden dat ze gemakkelijk een Olympiade winnen maar nooit een Nobelprijs kregen.
• Mensen in Azië zijn bang om fouten te maken en ze zijn ook bang voor verlies. Daarom zijn ze minder onderzoekend en zijn ze geneigd risico’s uit de weg te gaan.
• Voor mensen in Azië is vragen stellen een teken van domheid. Mensen gebruiken vragen niet om uit te zoeken hoe iets zit, ze proberen er liever via vrienden en bekenden achter te komen
• En omdat ze bang zijn als dom te worden gezien, willen ze in workshops, tijdens seminars en conferenties ook geen vragen stellen. Ze komen wel na afloop naar de spreker en vragen om extra toelichting.

Natuurlijk zal je al deze dingen niet op precies deze manier in Azië tegenkomen en dat is ook één van de kritieken op het werk van Kwang, Japan is weer anders dan China en China is weer anders dan Indonesië. Maar bijna alle culturen dragen dit soort kenmerken in zich.

Adviezen
Dr. Kwang heeft ook een aantal adviezen

• Waardeer de inspanning, kijk niet alleen maar naar het resultaat, heb respect voor de toewijding en betrokkenheid van mensen en niet alleen maar voor wat ze bereiken.
• Stop met onderwijs dat gericht is op het onthouden van antwoorden. Geef mensen de kans zich te ontwikkelen in datgene waar ze veel van houden.
• Belast mensen niet met het onthouden van grote hoeveelheden leerstof.
• Laat mensen kiezen voor datgene waar ze in geïnteresseerd zijn. Dwing ze niet om te kiezen voor een studierichting omdat daarin veel geld te verdienen is of omdat het makkelijk is er een baan in te krijgen. Laat kinderen hun passie volgen!
• De basis van creativiteit is willen weten hoe het zit, nieuwsgierig zijn, leer dus risico nemen en VRAAG!.
• Een leraar is iemand die faciliteert, niet iemand die alles weet. Laten we met trots zeggen dat we het niet weten.
• Passie is iets wat we van boven krijgen, het is een gift. Het is de opdracht van ouders om kinderen te helpen bij het ontdekken en ontwikkelen van hun passie.

Kwang suggereert hier een aanpak die veel kenmerken van coachend leidinggeven in zich heeft. Op basis van het boek van Kwang kun je tot de conclusie komen dat je met coachend leidinggeven het verschil maakt.
Hoe zorg jij ervoor dat je het verschil blijft maken?