Hoe komt het dat goede ideeën niet gebruikt worden?

De wetenschap produceert een grote hoeveelheid goede ideeën. De meeste daarvan verdwijnen echter in een archief zonder ooit gebruikt te worden. Daar doen we onszelf en de samenleving mee tekort. David Burkus probeert daar met zijn werk verandering in aan te brengen. Leila Janah sloeg zelf de hand aan de ploeg en richtte Samasource op. Een organisatie, die mensen in afgelegen gebieden in ontwikkelingslanden opschakelt bij onze moderne samenleving

Top 50
Recent, nog geen maand geleden werd weer een lijst gepresenteerd met de 50 meest invloedrijke denkers op het gebied van management en organisatie. Henri Mintzberg ontving bij die gelegenheid de “Livetime achievement award”. Dat zegt wel iets over de impact die Mintzberg heeft  en heeft gehad op de ontwikkeling van het denken over management en organisatie. Toch komt er bij mij onmiddellijk een andere gedacht boven. Hoe kan het nou toch dat al die mensen, die nu aan de top van grote maar ook van kleinere ondernemingen staan, zich zo weinig aan het werk van Mintzberg gelegen laten laten liggen. Mensen, die bedrijfskunde studeerden of die een MBA gedaan hebben, werden getentamineerd over het werk van MIntzberg. Zelf heb ik me ook in zijn werk verdiept.

Wat ik geleerd heb
Zo heb ik geleerd dat je je nooit door financiële doelstellingen moet laten leiden. Dat het belangrijk is om te weten wat je voor je afnemers wilt betekenen. Dat je management gericht moet zijn op de dienst of het product dat je levert en dat de financiële implicaties daarvan een gevolg zijn. Je mag daar wel rekening mee houden maar je mag er je aandacht niet door laten afleiden. Opbrengsten en kosten zijn een gevolg. Geen doel. Iets anders wat ik uit de boeken van Mintzberg leerde was dat je bij in eenvoudige, eenduidige omgeving en in een bedrijf met eenvoudige simpele productieprocessen, heel effectief kunt sturen met standaardisatie van werkprocessen. Maar, in een complexe dynamische omgeving, is het belangrijk om mensen los te laten en te sturen door regelmatig met elkaar te overleggen. Het vreemde is nu dat ik in bedrijven en organisaties voortdurend een praktijk tegenkom, die haaks staat op wat Mintzberg wordt gestuurd op cash flow in plaats van op de dienst of het product wat aan de afnemers geleverd wordt en er wordt ook waar het niet kan gewerkt met standaardisatie van werkprocessen. Voor samen overleggen is geen tijd, dat kost teveel.

Zorgen
Mintzberg , die inmiddels met emeritaat is maakt zich ook zorgen over de ontwikkeling in veel organisaties en de ontwikkeling waarbij alleen de financiële resultaten belangrijk lijken te zijn, getuige de artikelen die hij tegenwoordig publiceert.
Het is mooi dat Mintzberg die award gewonnen heeft maar het is jammer dat zijn werk zo weinig weerklank vindt in onze organisaties.

De jeugd heeft de toekomst
Nu kennen wij het spreekwoord, wie de jeugd heeft, heeft de toekomst. En het lijkt of de samenstellers van de top 50 daar ook rekening mee houden want behalve de top 50 is er ook  een radar waarmee de toekomstige top 50 al wordt gespot. Ik ben natuurlijk begonnen met  ontdekken wat deze 50 ons gaan vertellen en ik heb me inmiddels een beetje verdiept in het werk van Leila Janah. Janah ziet volledig nieuwe mogelijkheden in de opkomst van het internet. Internet geeft ons toegang tot mensen op de hele wereld. Ook tot de mensen die in afgelegen gebieden wonen. En zegt Janah, daarmee maken we verbinding met de allerbelangrijkste bron waarover wij op aarde beschikken en dat zijn de hersens van mensen. Die zijn als bron veel belangrijker dan olie, goud of uranium. Door het snel goedkoper worden van internet hebben we toegang tot al die mensen en al die mensen hebben toegang tot elkaar. Leila Janah heeft er inmiddels haar business van gemaakt. Zo laat ze mensen in zo’n afgelegen gebied via internet en camera’s uitzoeken welke parkeerplaatsen in een parkeergarage in een westerse stad nog vrij zijn. En Janah doet nog veel meer op dat vlak. Inmiddels heeft ze zo al op veel plaatsten mensen aan het werk. Een andere denker die ik op de radar tegenkwam was Davis Burkus, Burkus is een hoogleraar, die zich bezig houdt met innovatie. Hij doet dat echter niet op de gebruikelijke manier. Burkus zegt dat er ideeën genoeg zijn. Het probleem is dat we er niets mee doen.Hij laat zien dat er meer dan 4000 patenten voor nieuwe muizenvallen zijn. Daar zijn heel goede bij, niemand doet er echter wat mee, we doen het nog steeds met het patent van 100 jaar geleden. Burkus legt uit hoe dat komt. Het zijn steeds dezelfde mensen,die bepalen of iets een succes wordt. En dat zijn”ons soort mensen”. Het soort mensen dat mevrouw Bussemaker ertoe bracht met een website met vacatures voor bestuursfuncties te komen. Burkus laat zien hoe het komt dat de ideeën van Mintzberg niet worden toegepast. Het is mooi dat Leila Janah, haar appartement in New York opzegde en zelf de hand aan de ploeg sloeg. Wat ga jij dat doen?