De weg kwijt

Als je de weg kwijt bent is het risico dat eigenwijsheid de kop op steekt en dat er niet meer wordt samengewerkt. Juist als je twijfelt luister dan naar anderen, zorg dat de samenwerking in stand blijft en laat het zetten van je eigen stempel maar even achterwege.

Wandelen
Op zondag gaan wij vaak wandelen. Mijn vrouw, mijn dochter, de honden en ikzelf. We gaan graag naar de Loonse en Drunense duinen. We vinden het daar mooi en er zijn een paar gebieden waar je de honden los mag laten lopen. We zijn er afgelopen zondag ook weer naar toe geweest, hebben er leuk op en tussen de zandduinen gewandeld tot het moment dat we besloten weer naar huis te gaan. Ik denk altijd van mezelf dat ik een goed gevoel voor richting heb en wijs daarom de weg. Waar de zandduinen overgaan in het bos begon ik echter toch te twijfelen. Dat kwam trouwens ook omdat we een paar weken eerder ook al aan het dwalen waren geslagen. Mijn vrouw en dochter konden zich al snel niet meer in mijn leiderschap vinden. Ze suggereerden andere richtingen en andere paden. Ik hoorde wat ze zeiden, liep door in de door mij gekozen richting, legde nogmaals uit waarom ik gelijk had, maar twijfelde eigenlijk heel erg over de juistheid van mijn richting. En, net toen mijn vrouw besloot dan maar alleen voor een andere richting te kiezen, stonden er andere wandelaars voor onze neus. Die hadden een kaart bij zich en konden ons de goede weg wijzen. Dat was duidelijk niet de weg die ik gekozen had, het was precies de andere kant op. Onderweg twijfelden we nog een paar keer maar we kwamen toch snel en zonder veel omwegen weer bij de gezochte parkeerplaats terecht.

Weer de weg kwijt
En nu, deze zondag, dreigde de herhaling. Ik twijfelde weer. Ik dacht dat we naar rechts moesten, mijn dochter dacht naar links en mijn vrouw dacht terug. Er knaagde iets aan mijn zelfvertrouwen als spoorzoeker en ik gaf toe aan de suggestie van mijn dochter. We gingen naar links en toen naar rechts en nog maar eens naar links en we herkenden geen van drieën de weg waar langs we gekomen waren. Het zag er toch wel heel anders uit. De honden verblikten of verbloosden niet. Die vonden het nog altijd even leuk maar bij ons sloeg opnieuw de twijfel toe. Ineens nam mijn vrouw resoluut het initiatief. Hier ga ik naar rechts zei ze en ze voegde de daad bij het woord. Mijn dochter en ik liepen met de honden achter haar aan. Mijn richtingsgevoel was nog wel zo goed dat ik door had dat we terugliepen naar de zandvlakte waar we gewandeld hadden. En, daar kwamen we mensen tegen, we vroegen naar de parkeerplaats en we bleken vlak bij de goede weg te zijn.

Wie heeft gelijk?
Mijn dochter benoemde hardop als de herkenningspunten, die ze zag en zei toen: “Zie je wel, ik had gelijk”. Mijn ontkenning van die stelling brandde op mijn lippen. Maar ik slikte die weer in. En ik dacht, wat zou daar nu het nut van zijn, wat bereik ik met de reactie dat zij ongelijk heeft. We komen dan in een welles nietes discussie terecht. Die eindigt in boosheid, verdriet en frustratie. Ik was blij dat ik mijn mond dicht kon houden en ik heb mij voorgenomen voortaan nog beter te luisteren en nog beter de tijd te nemen om alles afwegende samen voor een oplossing te gaan.
Als deze dingen tijdens de wandeling gebeuren is het niet zo heel erg. Je zit een half uur later aan de koffie en bent een tijdje boos op elkaar. Daarna is het weer voorbij.

Verdwalen in het MT of de board
Als deze dingen in je werk gebeuren, als ze in het managementteam gebeuren, als ze in de board gebeuren ben je verder van huis. Als je dan eigenwijs bent als leider en ondanks je twijfels doet of je het zeker weet ben je gauw een paar ton verder en dan bedoel ik euro’s. En als je niet kunt luisteren gaan mensen niet van ganser harte met je mee, ze lopen dan onverschillig, mopperend en protesterend achter je aan. En als het tegen zit slaan ze zonder dat je het in de gaten hebt een andere weg in. Ook dat kost geld. We hebben het tegenwoordig graag over bevlogenheid, nou, zo krijg je geen bevlogenheid. En als je te beroerd bent om de weg te vragen, terwijl er mensen, die de weg kennen om je heen staan, dan ben je een dief van je eigen portemonnee. En als je achteraf nog even je gelijk wilt halen, als jij toch even wilt laten weten dat je beter bent dan anderen dan organiseer je je eigen tegenstand. Tegenspraak is zinvol, nuttig en bruikbaar, het biedt je de mogelijkheid om in gesprek te gaan. Onder tegenstand versta ik hier het lijdelijk verzet. Het er niet mee eens zij,n maar daar niet voor uitkomen. Die tegenstand kweek jezelf als je altijd het laatste woord wilt hebben. Zelfs al heb je gelijk, als de dingen goed gaan, als de mensen om je heen blij zijn, laat het zetten van je eigen stempel dan maar even achterwege. Houd je mond ook al heb je gelijk.