Als…

Veel dingen komen niet tot stand en veel mensen blijven tegen problemen aanlopen omdat anderen iets niet geregeld hebben. Anderen doen niet wat ze moeten doen of zien en nemen hun verantwoordelijkheid niet.je kunt lang wachten voor ze dat wel doen of zelf verantwoordelijkheid nemen

Te laat
In mijn tienertijd werd ik een groot liefhebber van popmuziek. Ik verzamelde alles wat los en vast zat over mijn favoriete popgroepen. Zo knipte ik foto’s, artikelen en overzichten uit. Ze kwamen in een plakboek, war ik vaak in keek. Ik droomde ervan zelf ook een beroemde gitarist te worden. Maar, als ik las dat mijn idolen al op hun 7e jaar met de gitaar aan de slag gegaan waren en het tot mij doordrong dat ik al veertien was. , dacht ik “te laat!” U begrijpt het al, ik ben er nooit meer aan begonnen en heb mij beperkt tot het luisteren naar opgenomen muziek. Ja, als mijn ouders me nu op mijn zevende jaar ook naar muziekles hadden gestuurd, dan was ik nu misschien wel een beroemde gitarist geweest. Als, het is een woord wat verwijst naar niet vervulde voorwaarden. Naar omstandigheden, die niet in orde zijn en mij belemmeren in het realiseren van de dingen, die ik graag wil en belangrijk voor mij zijn. Als ik meer tijd had zou ik mijn studie wel afmaken.

Omstandigheden
In 1972 had ik betrekkelijk vlot mijn kandidaatsexamen gedaan aan de Universiteit van Amsterdam maar daarna kwam de klad in mijn studie. Ik richtte mij niet op de studie maar op de omstandigheden. Het lag vast en zeker aan Amsterdam en dus verhuisde ik naar Groningen en toen lag het aan de stad en ik vond een huis op het platte land. Maar van studeren kwam nog steeds niets. Studeren lukte pas weer toen de omstandigheden zeer ongunstig waren. Toen ik een drukke fulltime baan had en 40 uur in de week niet genoeg was om mijn werk af te krijgen. Toen maakte ik tijd en kon ik mezelf de discipline opleggen om van voornemens werkelijkheid te maken. Toen lukte het om in een razend tempo af te studeren, en mijn doctoraal te doen.Dat was omdat ik het echt wilde. Omdat ik er elk vrij moment mee bezig was. Ik stond ermee op en ik ging ermee naar bed. Het was overigens wel mijn toenmalige baas die het zetje had gegeven. Hij hield me voor dat ik stom was dat ik mijn studie nooit had afgemaakt. Hij maakte me duidelijk hoe belangrijk het voor mij en ook voor het bedrijf was als ik dat wel zou doen. Hij gaf, zonder dat ik erom vroeg, royale studiefaciliteiten. In de vorm van tijd en een tegemoetkoming in het collegegeld. Van dat collegegeld heb ik dankbaar gebruik gemaakt. De tijd heb ik aan mijn werk besteed. Ik voelde me er nog verantwoordelijker voor door het vertrouwen wat ik van mijn baas kreeg.
Regelmatig kom je mensen tegen, die van alles voor elkaar gekregen zouden hebben als dit of dat maar geregeld was. Helaas, hebben ze een baas, die er niet voor zorgt dat collega’s zich juist gedragen. Er is geen beleid of de functiebeschrijving is nog niet af. Er zijn allerlei redenen waarom iets nog net geregeld of opgepakt is. Er wordt gewacht op anderen die daarvoor moeten zorgen.

Verantwoordelijkheid nemen
Zaken worden echter pas opgelost en geregeld als je er zelf verantwoordelijkheid voor neemt en ze zelf aanpakt. Als het in je team niet goed draait dan moet jij er wat aan doen als je wilt dat het veranderd. Op de baas, die ene collega of PZ wachten heeft geen zin. Dat is helemaal belangrijk als je het populaire zelfsturing in je organisatie belangrijk vindt. Als je wilt dat de mensen in je organisatie zelfsturend worden dan is niets zo fnuikend als zelf niet zelfsturend zijn. Niet zelfsturend zijn en uitstralen dat je wacht op de initiatieven van anderen, brengt ook je collega’s in de “afwachtstand”. Dat ligt niet aan hun houding maar dat komt door jou houding. Als je wilt dat er iets gebeurt moet je in actie komen. Dat hoeft trouwens niet agressief of met grof geweld. Dat kan netjes, fatsoenlijk en beleefd. Als je in actie komt gebeurt er iets. Als ik op mijn veertiende alsnog de gitaar ter hand genomen had, was ik nooit beter geworden dan Eric Clapton maar ik had mezelf nu wel kunnen vermaken en ontspannen met mijn eigen gitaarspel en de werkelijkheid was iets meer op mijn dromen gaan lijken