Veiligheidsgevoel

Volgens de minister president hebben de minister en de staatssecretaris het veiligheidsgevoel vergroot. Het is een conclusie, die ik niet met hem kan delen. Hoe kan dat nou als je niet weet wat er aan de hand is?

Mijn veiligheidsgevoel
In het debat naar aanleiding van de vermeende deal van de staatssecretaris met een drugshandelaar,zei de minister president dat de afgetreden minister en de afgetreden staatssecretaris Nederland veiliger gemaakt hebben en het veiligheidsgevoel vergroot. Dat geldt niet voor mijn veiligheidsgevoel. Mijn veiligheidsgevoel is er kleiner door geworden. De gebeurtenissen van de afgelopen weken riepen bij mij het beeld op van een premier, een minister en een staatssecretaris, die niet maar wat zeiden. Die maar wat zeiden om de vragen van zich af te houden, om ze te ontwijken dat kon drie dinge betekenen. Of ze wisten echt niet hoe het zat en dat geeft geen vertrouwen. Of ze wisten wel hoe het zat maar wilden dat verborgen houden voor de tweede kamer. En, ze onderschatten de standvastigheid, het geduld e de daadkracht van de leden van de tweede kamer. Het zijn alle drie zaken, die mijn vertrouwen in de minister en de staatssecretaris en de zaken waarvoor zij staan, zoals het veiligheidsgevoel aanzienlijk kleiner hebben gemaakt.

Verdwenen briefjes
Niet alleen in Nederland gebeuren dit soort zaken. Vandaag is het 11 maart en dat is de dag waarop in Indonesië de machtsoverdracht van de eerste president Soekarno naar diens opvolger Soeharto plaats vond in 1966. Op die dag schreef de toen zieke oprichter van de republiek Indonesië, die huisarrest had, een brief aan de opperbevelhebber van het leger, die feitelijk de controle over het land al had. In die brief staat dat hij zijn taken als president overdraagt aan president Soeharto. Daarmee werd de door Soeharto gepleegde Coup, in één keer legaal. Er is allee één probleem. De brief is zoek. Al jaren worden er vragen over gesteld en al jaren wordt er i archieven gezocht. Maar. De brief duikt nergens op. Er is wel een kopie van de brief maar het origineel is ergens meer te vinden. Het is logisch dat het verdwijnen van dat origineel een slechte invloed had op het vertrouwen va de Indonesische bevolking in haar tweede president. Zoekgeraakte brieven, bonnen en andere bewijsstukken vergroten over het algemeen de argwaan.

Papieren weggooien
Lang geleden, toe ik nog bij een transportbedrijf werkte, werd de toepassing va het rijtijden besluit bekrachtigd met een tachograaf in elke vrachtauto. In die tachograaf zat een papieren schijf, waarop je rij en rusttijden nauwkeurig geregistreerd werden. Elk etmaal moet er een nieuwe schijf in de tachograaf, de oude moest je bewaren zodat de verkeersinspectie achteraf kon controleren of je je aan de wet gehouden had. Als je dat niet gedaan had, zorgde de chauffeur dat de schijf verdween, je kon, die zo uit het raam va de vrachtauto gooien. Je kreeg dan alleen een boete voor het niet goed bewaren van je volle schijven, maar geen boete voor het overschrijden va de toegestane rijtijden. Die boete was aanzienlijk lager. Die methode heeft niet lang gewerkt , de regels zijn aangescherpt op dat punt.

Vragen stellen
Het is belangrijk dat iemand, die de leiding heeft, niet alleen weet wat de koers is maar het is et zo belangrijk om te weten of de mensen, die verantwoordelijk zijn voor het uitvoeren van het werk wat tot dat doel moet leiden, op de juiste koers zijn e zich op een goede manier met de goede dingen bezig houden. Een belangrijk middel wat je daarvoor als leidinggevende ter beschikking hebt is vragen stellen. Goede vragen stellen, vragen stellen over de zaken, die er toe doen en die echt belangrijk zijn daar gaat het om. Als je vergeet om die vragen te stelle of als je het er te druk voor heb dan zul je merken dat je langzaam maar zeker het contact met de echte werkelijkheid verliest. Je werkelijkheid wordt er dan één van lijstjes en statistieken. Je verliest echte contact met de mensen om je heen, de mensen, met wie je werkt, de mensen, die voor je werken e de mensen voor wie je werkt.
Het is te hopen dat een nieuwe minister en een nieuwe staatssecretaris het veligheids gevoel echt groter kunnen maken