Vergroot je regelcapaciteit

Ondanks de populariteit van mindfullness hoor je nog overal van mensen dat ze het te druk hebben. Ze worden geleefd door hun agenda, zeggen ze. Maar wie leeft ze nu eigenlijk? En wat kunnen ze doen om zichzelf te leven in plaats van geleefd te worden? Hoe vergroot je je regelcapaciteit en hoe kun je daar als leidinggevende een rol in spelen?

Druk, druk, druk!
“ Nee, geen tijd, bel over een tijdje nog maar eens”. Het is bijna overal hetzelfde. Veel mensen worden vandaag de dag geleefd. Zojuist kreeg ik nog een berichtje in mijn mailbox van iemand die meldde ”even de r van racen erop zetten”. En zo rennen we maar door. We klagen over het druk hebben en tijd voor onszelf zoeken. In een recent artikel over Amazon werd een beeld geschetst van een organisatie, die het uiterste uit haar mensen perst en daarbij vaak over de schreef gaat. Dat is een beeld dat veel mensen hebben. De werkdruk is veel te hoog en het is de organisatie en het zijn de topmanagers in de organisatie, die ervoor zorgen dat die werkdruk zo hoog is en zo hoog blijft. Soms trekken managers het boetekleed aan. Dat is wat de nieuwe burgemeester van de gemeente Lingewaarden deed, toen ze recent meldde dat de werkdruk voor de ambtenaren in haar gemeente te hoog was. Het was de verklaring voor te hoge verzuimcijfers in haar gemeente.

Allergie
Ik ben al heel lang allergisch voor het woord werkdruk. Die allergie is veroorzaakt doordat ik kennismaakte met de inzichten van wijlen professor Ulbo de Sitter. Die legde uit hoe het niet de werkdruk was die mensen ziek maakt maar het gebrek aan regelcapaciteit. Dat inzicht opende mij de ogen. Als je iets kunt doen met het werk dat op je afkomt, dan ervaar je het niet als druk. Regelcapaciteit betekent dat je er nee tegen kunt zeggen, dat je het met anderen kunt delen. Dat je meer vaardigheden kunt ontwikkelen in het uitvoeren van je werk zodat het je makkelijker en sneller afgaat. Dat je andere oplossingen kunt bedenken voor de aanpak ervan. Van minder werkdruk leer je niet.

Belemmeringen
Nu staan ons daar wat zaken bij in de weg. Het ontbreekt ons vaak aan de moed om nee te zeggen tegen werk dat op ons af komt. We zeggen makkelijker nee tegen onze kinderen dan dat we nee zeggen tegen onze baas.  Waar we ook last van hebben is het feit dat druk zijn de uitstraling heeft van belangrijk zijn, van erkenning, van niet gemist kunnen worden. Er hangt een geur van romantiek en martelaarschap omheen schrijft Gianpiero Petriglieri, hoogleraar aan Insead. Boven zijn artikel staat “Is overwork killing you?” Petriglieri refereert aan onderzoek waaruit blijkt dat het misschien wel de oorzaak is van 120.000 doden per jaar. En we doen het voor een belangrijk deel zelf, zegt Petrigieri. Omdat veel werk, veel opdrachten een teken is dat je goed bent, dat je een talent bent, zijn we blij met werkdruk. Het is op feestjes en netwerkborrels fijn om te kunnen zeggen dat je het druk hebt. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik het zelf ook nog wel eens zeg. Ik zeg er dan wel bij dat ik niet druk ben, maar dat ik me druk maak. Maar toch…..
Ja, zegt Petrigieri, ik werk over dus ik ben. Eeen variatie op een bekende uitspraak van Descartes. Overwerk is een vorm van zelfexpressie. Onze regelcapaciteit is niet gericht op het verminderen ervan maar op het vermeerderen ervan.  En helaas spelen organisaties daar vaak op in  en maken er gebruik van.

Bewustzijn en coachend leidinggeven
Aan het begin van mijn loopbaan had ik een baas, die mij er regelmatig aan herinnerde dat ik een vrouw en kinderen had. Hij vroeg er mijn aandacht voor en zorgde voor bewustzijn. Hij opende het perspectief van als je jong bent aandacht hebben voor je vrouw en kinderen en als je ouder bent meer aandacht geven aan wat je in je werk wilde betekenen.
Petriglieri zegt dat het nodig is om te stoppen met het zien van overwerk als statussymbool. Daar ligt een uitdaging voor het hoger management. Het is belangrijk om er met mensen over in gesprek te zijn, om mensen zo te helpen om zich bewuster te zijn van de stappen die ze zetten. Het gaat niet om het scheppen van een betere balans werk-privé. Maar om het veel beter worden in balanceren. Het is niet of-of, het is leren omgaan met zaken die tegengesteld lijken aan elkaar. Volgens Jesse Lyn Stoner is het van groot belang om te leren dansen, zoals zij het noemt. Het is nodig om een goed beeld te hebben van wat aan beide kanten van het evenwicht is. Zorg dat je in gesprek bent met mensen die een kant vertegenwoordigen. Door goed te luisteren ontdek je hoe je moet “dansen” en vergroot je je regelcapaciteit. 
Een coachend leidinggevende steunt mensen in het groter maken van hun regelcapaciteit.