Visie geeft je kracht

Er wordt veel gemopperd over wat er fout gaat. In de wandelgangen hoor je niet alleen medewerkers maar ook managers tot hoog in de organisatie zeggen dat zij die keuze niet gemaakt hadden. Ze zijn het er niet mee eens maar ze laten zich mopperend en klagend meenemen in de uitvoering van een beleid. Een eigen visie geeft je de kracht om daarin je eigen koers te varen

Dat vind iedereen
Na een goed voorbereide en ook verzorgde presentatie nodigde de voorzitter de aanwezigen uit de handen op te steken als ze voor zijn plan waren. Hij veronderstelde dat iedereen voor zou zijn en vroeg zich zelfs af wie hier nou tegen kon zijn. Natuurlijk was je voor een verkeersveilige omgeving rondom de basisschool. Natuurlijk moest er een halt worden toegeroepen aan de onverlaten, die veel te hard langs de school reden, die op het laatste moment hun kind voor school af kwamen zetten. Mensen, die voor chaos op straat zorgden door hun auto dan dubbel te parkeren. Het was de hoogste tijd dat er maatregelen genomen werden en de gemeente moest er maar voor zorgen dat de hekken en de hobbels, de versmallingen en de versperringen werden aangebracht. Ja, het zou een lieve duit kosten maar onze kinderen waren belangrijker dan een tekort op de begroting van onze gemeente.

Oneens
Ik stond achter in de zaal. Alle stoelen waren al bezet en er was voor mij en enkele anderen alleen een staanplaats overgeschoten bij het begin van de vergadering. Ik voelde drang te zeggen dat ik het oneens was met de voorzitter en stak mijn hand op. Ik was het er niet mee eens. Ik ging de klaargelegde petitie niet tekenen en wilde uitleggen wat mijn argumenten waren. In de zaal had iedereen zich omgedraaid en tientallen, vaak verontwaardigde, blikken staarden mij aan. Alsof ik een geest was of iemand die het op de levens van de kinderen had gemunt. Mijn toelichting was kort. Er zijn bij deze school maar 4 drukke momenten. Als de school begint en als de school uitgaat en dat dan twee keer per dag. De rest van de dag komt er nauwelijks een auto of een fietser voorbij. De boosdoeners, de hardrijders en foutparkeerders zitten hier in de zaal. Hoezo, gaan wij nu de gemeente vragen om ons gedrag te regelen, nog afgezien van de vraag of dat werkt is het toch veel simpeler om gewoon elkaar aan te spreken.
De handtekeningen zijn er gekomen, de maatregelen zijn niet genomen omdat er geen budget voor was en de dagen die volgeden op de bijeenkomst kwamen er verschillende ouders naar mij toe. “Je had gelijk hoor”, “”ik kijk er net zo als jou tegenaan”, “Ja, ik had ook wel wat willen zeggen, maar…”. Er bleken diverse medestanders te zijn, die dat ik de vergadering niet hadden laten merken.

Je mond dicht houden
Eén van de meest intrigerende dingen uit het boek “De Prooi”van Jeroen Smits over de ondergang van de ABNAMRO vind ik de verhalen van al die mensen, die zagen dat het fout ging, die het niet eens waren met de besluiten van de CEO en die hun mond dicht hielden. Ze nemen achteraf, in gesprek met de schrijver stelling en worden zo gemankeerde helden.
Aan directie tafels, in management teams, bij stafafdelingen kom je ook veel mensen tegen, die het niet eens zijn met de gang van zaken. Ja, ik ben het er niet mee eens hoor je dan maar ik sta er alleen in, of ik wacht nog op het goede moment, of ik zit in de verkeerde positie. Ze zeggen dus maar niets of hoogstens in de kantine of op een verjaardag of in de toiletten. In trainingen en in coachtrajecten komen we deze mensen vaak tegen. Ze zijn kritisch over de koers van hun CEO of van hun afdelinghoofd maar in het bedrijf praten ze er niet veel over. In het trainingslokaal of in de rust van een coachgesprek branden ze los. Vaak zijn ze op zoek naar medestanders en soms laat zich daardoor iemand door hen verleiden om de barricades op te gaan. Zo ging een collega-manager van mij eens aan mijn CEO vertellen dat ik het er niet mee eens was. Zij had niet zo’n moeite met zijn beleid maar Dirk Boersma kon zich er toch niet in vinden. Gelukkig had ik hem dat zelf al eerder meegedeeld. Helaas had het voor haar minder positieve gevolgen.

Visie geeft kracht
In coachgesprekken vaak dat mensen op zoek zijn naar kracht en stevigheid om iets te doen met hun bezwaren en gevoelens van onvrede. Vaak zoeken ze die oplossing in strategie en politiek. Hoe vind ik medestanders, vragen ze dan. Mijn vraag is wat wil je nu eigenlijk zelf. Wat wil jij bereiken? Hoe moet het er volgens jou uit zien? Wat is jouw beeld van de toekomst? Vaak zijn mensen daar niet zo bewust van. Ze weten vooral wat ze niet willen, wat er fout is en wat er anders moet. Over hoe het er dan uit moet zien hebben ze niet nadacht. Een visie op de toekomst is er niet. Als je sterk wilt worden als je stevig wilt staan dan is het erg belangrijk om een visie te hebben. Steek je energie in het ontwikkelen van die visie. Een visie geeft je stevigheid, houvast en moed. Een visie stimuleert mensen om zich bij je aan te sluiten. Naar een visie willen mensen luisteren. Ja, natuurlijk ze gaan er ook over in discussie maar discussie helpt je een visie scherper en duidelijker te maken.

Uit het moeras
Als je wilt dat het anders gaat, als je niet tevreden bent, als je je niet kunt vinden in de koers van je CEO, richt je dan niet op wat anderen fout doen maar richt je op het ontwikkelen van een visie die je wel goed vindt. Die visie geeft je kracht en energie. Mensen om je heen zullen dat opmerken en erop reageren. Je wordt uitgedaagd om kleur te bekennen. Je loopt dan ook risico, dat is zeker, maar je zakt niet met al die anderen weg in het moeras van besluiteloosheid, traagheid, het toch even anders doen, maar voor 80% werken, en achteraf druk zijn met het registreren welke anderen er de schuld van zijn dat jij er zo bij zit.