Verkiezingen

Gisteren waren er verkiezingen, een belangrijk moment in een democratisch bestel. We mochten zelf onze stem uitbrengen voor een instituut wat als het oudste democratische instituut van ons land wordt gezien. Maar, dacht ik terwijl ik naar het stembureau wandelde, hoeverre voel ik me nou gerepresenteert in deze democratie? Hoe en wanneer wordt er nou echt naar me geluisterd?

Stemmen
Gisteren konden we stemmen, ditmaal voor de Provinciale Staten en voor de Waterschappen. Om de verkiezingen heen was er zoals gebruikelijk drukte. Op het moment, dat ik dit schrijf hoor ik op de radio PvdA senator Klaas de Vries, zeggen dat niemand er meer iets van begrijpt. Welke conclusies moet je hier nou uit trekken. Hij ging nog net niet zover als de oud voorzitter van de tweede kamer mevrouw Verbeet, die de eerste kamer een vermolmd instituut noemde. Als je goed luistert naar deze twee politieke kopstukken dan ligt het dus aan de instituten. De instituten deugen niet.
Ik heb er zelf ook veel over nagedacht de afgelopen dagen. Hoe heeft het uitbrengen van je stem iets te maken met democratie. Het  uit brengen van je stem op mensen, die je niet kent en waarschijnlijk ook nooit zult leren kennen. Je kent ze door de beelden, die er door de radio, de TV, het internet en de krant van hen gemaakt worden. Je kent ze van dat ene debat dat een keer op de TV wordt uitgezonden. Je kent ze van de vraag, die ze stellen in de tweede kamer als  er weer een kwestie onder de aandacht van de mensen is gekomen. Als er een bonnetje onvindbaar lijkt, als de treinen niet rijden omdat het regent of als blijkt dat bankiers er een moraal op na houden, die in elk geval  op papier afwijkt van de moraal, waarvan wij vinden dat anderen zich er aan moeten houden.

Informatie
Bij elke verkiezing heb ik eigenlijk maar één reden om naar de stembus te gaan en dat is voorkomen dat mijn stem bij de grootste partij terecht komt. En, dat is wel het laatste wat ik wil. Mijn veronderstelling is dat grote partijen , niet zo goed meer zijn in luisteren en dus gaat mijn stem naar een partij, die een tegen geluid laat horen. Ik lees al lang geen verkiezingsprogramma’s meer, ik vul de stemwijzer niet in en ik kijk niet naar televisiedebatten, waar politici onder leiding met elkaar in discussie gaan. En toch interesseert politiek mij wel degelijk. Mijninvloed is echter buitengewoon beperkt als ik, eenmaal per jaar een rondje op een papier rood mag maken. Als er in de periode tussen twee verkiezingen geen interactie plaats vind tussen mij en de mensen, die het in de politiek voor het zeggen hebben op basis van het mandaat dat ze kregen van de kiezer.
In een recent artikel van Petriglieri&Petriglieri, gaat het over de ontmenselijking van leiderschap. Menen, die opgeleid worden voor leidinggevende posities, leren vaardigheden, en kennen de waarden, die belangrijk gevonden worden. Ze leren, die vaardigheden toepassen en ze leren praten over die deugden. Maar zo staat er in het artikel, de mens verdwijnt daarmee uit het leiderschap. Pertriglieri en Petriglieri geven ook aan hoe de mens weer in het leiderschap terug kan komen. Het is daarvoor belangrijk dat je om stil te staan bij het feit dat je mens bent, dat alle kwaliteiten en beperkingen, die je zo makkelijk ziet bij anderen ook bij jouw leven en bij jouw mens zijn horen,. Vanuit dat mens zijn, zeggen zij vervolgens, ga je actief aan de slag om andere mensen te ontmoeten. Als mens ontmoet je anderen, die ook mens zijn. Daar verlang ik ook in de politiek naar, echte ontmoeting met de mensen, die mij vertegenwoordigen in de Tweede kamer, de Eerste kamer, de Provinciale staten of in de Gemeenteraad, Het gaat daarbij niet om gelijk krijgen maar om het gevoel te krijgen dat er naar me geluisterd wordt.

Luisteren
Andere instituten en structuren lossen dat probleem niet op. Het is iets wat alleen door mensen opgelost kan worden. Door als politicus situaties op te zoeken waar je kunt luisteren naar mensen. Niet om iets aan die mensen te verkopen maar om te ontdekken wat belangrijk is voor die mensen. Luisteren is een zeer effectieve manier van aandacht geven. Luisteren is effectiever dan het uitdelen van cadeautjes. In het leiding e aan een afdeling is luisteren belangrijk, in het leiding geven aan een organisatie is luisteren belangrijk, in het leiding geven aan een gemeente een provincie of aan het land is het minstens zo belangrijk.