Politiek is overal

De strijd om de macht is niet gestreden als de verkiezingen achter de rug zijn, de strijd gaat door. In de Indonesische politiek is dat erg zichtbaar. Maar ook in organisaties kom je politieke strijd tegen. Het is goed om daar oog voor te hebben.En als je invloed wilt hebben kun je niet aan de kant blijven staan. Of je wilt of niet, je ontkomt niet aan meedoen. Dat is niet erg zolang je je maar onthoudt van gemene streken.

Euforie
Het is nog niet zo lang gelden dat ik vol vreugde schreef over de nieuwe president in Indonesië en de nieuwe burgemeester van Jakarta. Tot verrassing van velen kwamen ze als overwinnaar uit de bus bij de verkiezingen van het afgelopen jaar. Indonesië verkeerde in een euforische stemming, althans de mensen die ik er goed ken. Eindelijk zou er een einde komen aan de corruptie, die met haar tentakels met alles verweven is. Eindelijk zou het openbaar vervoer in Jakarta aangepakt worden, zou er een einde komen aan de overstromingen in Jakarta in de regentijd. De illegale houtkap zou worden aangepakt  en aan de illegale visserij zou ook een einde worden gemaakt.

Oneerlijk
Nu we een paar maanden verder zijn wordt pijnlijk duidelijk dat er nog heel wat moet gebeuren om te zorgen dat het land weer in het goede spoor komt. Zowel de president als de burgemeester worden intensief tegengewerkt. Nu het weer de tijd van de overstromingen is bijvoorbeeld, roepen tegenstanders dat de burgemeester zijn beloftes niet nakomt. Ondanks de beloftes van de burgemeester wordt Jakarta dit regenseizoen geconfronteerd met zware overstromingen. Tot grote ergernis van de burgemeester bleken alle pompen, die gebruikt worden om het water af te voeren niet te werken. Naar achteraf blijkt had een minister opdracht gegeven de elektriciteit in Jakarta uit te schakelen omdat er bij zoveel regenval kans was op kortsluiting. Anders gebeurt dat nooit en voor ingewijden was duidelijk dat ze de burgemeester dwars wilde zitten. Kennelijk vertegenwoordigt ze een groep mensen, die graag wil dat de burgemeester het niet lang maakt als burgemeester. En inmiddels is er in de raad van Jakarta een procedure gestart om de burgemeester af te zetten. Niet omdat hij geen resultaten bereikt, maar omdat hij zich ergens niet goed aan de regels heeft gehouden. Met de president gaat het al niet beter, die wilde een nieuwe nationale politiecommissaris aanstellen. Hij deed dat op voorspraak van de top van de politie. De man die door de top wordt voorgesteld blijkt echter op een ongeoorloofde manier aan zelfverrijking te hebben gedaan. Aangezien het parlement  de benoeming van deze commissaris al heeft goedgekeurd, is het voor de president moeilijk geworden om een stap te zetten. Niet benoemen zal gezien worden als een schoffering van het parlement, benoemen zal de president ongeloofwaardig maken in de ogen van de kiezers. En zo is er nog veel meer dat er wordt ondernomen om de president en de burgemeester van Jakarta in diskrediet te brengen.

Balanceren
Het politieke spel eindigt niet op het moment dat de verkiezingen gewonnen zijn.  Het gaat gewoon door, ook nadat je benoemd bent. En je doet er verstandig aan om behoedzaam te manoeuvreren. Iets wat je dan weer kwalijk wordt genomen door de mensen, die je steunden en die hoopten dat jouw benoeming tot grote veranderingen zou leiden. Ze geven je nog even het voordeel van de twijfel. Maar je bent als het ware op het slappe koord terecht gekomen en het komt nu aan op balanceren. Dat is wat anders dan de balans houden. Als je probeert de balans te houden val je zeker. Je moet steeds in beweging blijven.
Politiek kom je ook in je werk veel tegen. Je komt het overal tegen en het is goed erop voorbereid te zijn. Dana Rousmaniere schreef er 13 februari een artikel over in de Harvard Business Review ; “Wat iedereen moet weten over politiek op kantoor”. Niemand houdt ervan, schrijft ze, iedereen vindt het slecht. Maar je kunt je er niet aan onttrekken. Als je dat doet sta je aan de kant te kijken naar wat anderen doen. Meedoen betekent echter niet dat je je moet inlaten met gemene trucjes.

Bewust handelen
Je moet uitzoeken hoe je de belangrijke mensen in je omgeving kunt beïnvloeden. Het is belangrijk om te begrijpen dat politiek onvermijdelijk is. Overal heb je te maken met mensen. Mensen zijn gezegend met emoties en mensen hebben niet altijd dezelfde doelen, wensen en behoeften en ook de vaak onbewuste overtuigingen en beelden van de werkelijkheid kunnen sterk van elkaar verschillen. De relaties waar we in ons werk in terecht komen kunnen soms zeer complex zijn. Niet iedereen is of vriend of vijand. Veel mensen zitten ergens tussenin. En meer mensen dan je denkt spreken halve waarheden, roddelen als ze informatie uit willen wisselen of hun frustratie willen uiten of maken één-tweetjes met collega’s als ze de leidinggevende niet vertrouwen. Als je dat bij elkaar optelt heb je een zeer politieke werkomgeving.  Om daar goed mee om te gaan is het belangrijk om een paar leidende principes te hebben. Leidende principes en een helder zicht op de situatie waarin je moet handelen helpen je de juiste stappen te zetten. En daarbij is het belangrijk om fouten die je maakt toe te geven en er je verontschuldigingen voor aan te bieden. Zelfs de meest ervaren topman maakt nog fouten.
Een belangrijke competentie, als het gaat om effectief zijn in een politieke omgeving, is emotionele intelligentie. Als je op tijd in de gaten hebt dat er wat aan de hand is, als je kunt anticiperen op wat er gaat gebeuren, kun je effectiever zijn in je handelen. Het is belangrijk om een probleem daarbij snel aan de orde te stellen. Blijf er niet mee rond lopen, word geen geheim agent. Ontwikkel de vaardigheden die horen bij effectief aanspreken of feedback geven. Daarmee voorkom je dat je blijft “malen” in je hoofd en je vergroot je kans op invloed.
Aan de eerste “wijze” zetten op het politieke schaakbord te zien, denk ik dat de president van Indonesië en de burgemeester van Jakarta, overeind zullen blijven in het politieke mijnenveld. Er is hoop.
Hoe zorg jij voor hoop in jouw werksituatie?