Overtuiging

Het kabinet overweegt een nieuwe trainingsmissie naar Afghanistan. Maar kun je met een militaire training mensen ook tot één overtuiging brengen?

Trainingsmissie
In de krant las ik dat het kabinet deelname aan een nieuwe trainingsmissie naar Afghanistan overweegt. Het bericht komt op het moment dat de Verenigde Staten besloten hebben om opnieuw militairen naar Irak te sturen. Het Amerikaanse besluit is een reactie op de opmars van ISIS. Een strijdbare beweging. ISIS is de afgelopen weken snel opgerukt in de richting van Bagdad, de hoofdstad van Irak. De weerstand van de Iraakse troepen, de afgelopen jaren getraind door de Amerikanen, bleek niet erg succesvol. Wat mist  het Iraakse leger en wat heeft ISIS? Hoe komt het dat het Iraakse leger niet opgewassen lijkt tegen de strijdkrachten van ISIS. Heeft ISIS beter wapens? Zijn het betere soldaten? Zijn hun officieren superieur als het om strategie gaat? Als je de foto’s ziet die van ISIS in de pers komen, dan lijkt ISIS het meest op een stelletje ongeregeld. Dit in tegenstelling tot de beelden van de Iraakse strijdkrachten, die er toch meer als een echt leger uitzien. De Iraakse soldaten weten toch wel hoe ze een geweer moeten vasthouden?

Verschil in overtuiging
Het gaat niet om een militair verschil. Het gaat om een verschil in overtuiging. De soldaten van ISIS hoeven niet lang na te denken over de “Why” vraag zoals we die kennen van Simon Sinek. De soldaten van ISIS weten precies waarom ze het doen. Ze weten dat zo goed dat ze er zelfs toe in staat zijn om srijders uit Europa aan te trekken. Die vertrekken zomaar naar Syrië en Irak zonder dat een vakbond regelt dat er betere voorwaarden komen om de veiligheid te te garanderen. De politiek vergadert over de vraag aan welk voorwaarden een militaire missie naar Afghanistan moet voldoen en vergadert over de vraag of en hoe we de Syrië-gangers tegen kunnen houden. En, om terug te komen op Simon Sinek, er wordt als het om die militaire missie gaat vooral veel gesproken over het “How”en het “What”.

Why?
De gebeurtenissen in Irak, Syrië en Afghanistan laten goed zien dat het verhaal van Sinek klopt. Als de “Why” vraag voor betrokkenen goed is beantwoord, als ze zich verbonden voelen met dat “Why”, dan komt er een enorme kracht naar buiten toe. Als de “Why” vraag niet beantwoord is kun je van alles regelen op het terrein van “How” en “What”, maar veel resultaat zal het niet hebben. De politiek in Irak is hopeloos verdeeld. De door het Westen ingevoerde parlementaire democratie maakt de harten van de bevolking nog niet warm en leidt al zeker niet tot eenheid. Die leidt er alleen maar toe dat de winnende partij de baas speelt over de verliezende partij. Democratie betekent zo slechts voor de grootste groep dat ze zich in de regering vertegenwoordigd voelt, andere groepen voelen zich aan de kant gezet. Dat lijkt  geen goede basis om een krachtige militaire macht, geworteld in de bevolking, mee op te bouwen.

Visie delen
Het is niet mijn bedoeling hier een militaire of politieke analyse te geven van de situatie in Afghanistan en Irak. Het gaat om het zichtbaar maken van het belang van overtuiging als je resultaten wilt behalen met een organisatie. Het met elkaar helder hebben wat je wilt bereiken. Het delen van een visie maakt ongekende energie en talenten in mensen los. En het trainen van mensen in bepaalde vaardigheden heeft bij het ontbreken van die overtuiging maar beperkte resultaten.
Voor organisaties betekent dit dat het belangrijk is een  toekomstbeeld helder te krijgen, dat met elkaar te delen, er overeenstemming met elkaar over te bereiken en de dialoog daarover door te zetten tot en met de vraag wat jij als individu gaat bijdragen aan het realiseren van dat toekomstbeeld. Helaas hebben veel organisaties wel een toekomstbeeld op papier staan, Zij hebben met behulp van een consultant een visie ontwikkeld. Een IT- programma heeft uit uitspraken van medewerkers de termen gedestilleerd die het vaakst genoemd werden en zo is als een soort grootste gemene deler een tekst op papier gekomen. Iedereen heeft die tekst wel eens ergens gehoord. Maar iedereen is hem ook al lang weer vergeten. Die visie speelt geen rol in het dagelijkse handelen.

In beeld houden
Toch is het, als je succesvol wilt zijn, erg belangrijk om die visie in beeld te houden. Dat doe je door er steeds weer met elkaar over in gesprek te zijn. Door steeds opnieuw de vraag te stellen wat de visie betekent voor het dagelijkse handelen en door te reflecteren op het dagelijkse handelen in het perspectief van die visie. Doe je dat niet, dan kun je blijven trainen, dan heb je steeds weer nieuwe regels, voorschriften en protocollen nodig en je moet nog controleren ook op de toepassing ervan.
Waar kies jij voor?