Ontslagrecht

Laat versoepeling van het ontslagrecht niet leiden tot een verdere beperking van de communicatie tussen manager en medewerker

In het nog verse lenteakkoord is overeengekomen dat het voor werkgevers gemakkelijker wordt om afscheid te nemen van medewerkers. Eindelijk is het dan zover. Jarenlang is het ontslagrecht, met grote regelmaat, terug gekomen op de agenda en nu lijkt een barrière genomen.
Ik vraag me af wat hier nu mee wordt opgelost. Het betekent dat de zorgvuldige communicatie, die tot nu toe de basis was voor het verbreken van een arbeidsrelatie voortaan achterwege kan blijven. Voor veel leidinggevenden lijkt dat misschien een zegen. Zelf maak ik me er wel zorgen over. Natuurlijk zijn de vormeisen, die aan die communicatie gesteld werden niet plezierig. Het vastleggen van communicatie in een dossier, de aantallen gesprekken, die gevoerd moeten zijn, de kansen, die je geboden moet hebben. Het valt soms niet mee om dat allemaal in de juiste vorm en volgorde op papier te krijgen. Aan de andere kant noodzaakte het wel om met elkaar in gesprek te zijn.
Helaas is het nog steeds geen gemeen goed om met elkaar in gesprek te zijn in een organisatie. Mensen praten natuurlijk wel met elkaar maar dan praten ze over hoe ze tegen dingen aankijken of over collega’s of over het ontbreken van beleid of van een visie. Regelmatig werk ik met groepen, die hoog opgeven over de openheid en de goede communicatie in hun team. Als ik daarna merk hoe weinig mensen van elkaar weten en zie hoe dankbaar ze zijn dat ze eens met elkaar kunnen praten en dat er naar ze geluisterd wordt, dan vrees ik dat die communicatie nog wel beter kan.

Aan die communicatie worden in de nabije toekomst steeds hoger eisen gesteld. De snel veranderende wereld, arbeidsorganisaties waarbij mensen niet meer de hele dag met elkaar op dezelfde tijd in de zelfde ruimte zitten. De flexibiliteit, die van mensen wordt gevraagd. Het zijn allemaal ontwikkelingen, die uitstekende communicatie als voorwaarde hebben. Met communicatie wordt dan bedoeld elkaar echt begrijpen, weten wat iemand beweegt, een visie hebben en kunnen delen, naar elkaar luisteren. Als het daar goed mee gaat zal de behoefte om afscheid van iemand te nemen minder groot zijn. Als dat niet goed gaat zal je regelmatig van mensen af willen.
De meeste organisaties zijn gebaat bij tevreden en trouwe klanten. Mensen zijn tevreden en trouw als ze zich goed begrepen en goed behandeld voelen. Goed begrepen gaat vooraf aan goed behandeld. Medewerkers, die dat begrijpen wat de organisatie wil, daar achter staan en er getraind in zijn, kunnen dat. Regelmatig merken wij echter dat daar nog een enorme winst te behalen is. Echt met elkaar is gesprek gaan kan veel resultaat opleveren. In gesprek gaan betekent overigens ook durven en kunnen confronteren. In gesprek zijn, is wat anders dan aardig zijn tegen elkaar.
Ik hoop dat het versoepelen van de mogelijkheden tot afscheid nemen van medewerkers niet leidt tot een verdere beperking van de communicatie. Wie weet is het zo, dat het versoepelen van de vormeisen, de inhoud nieuwe kansen biedt om te ontwikkelen. De wens is de vader van de gedachte.
In het nieuws kwam ook het bericht dat Ajax haar trainer Frank de Boer juist nu een contract voor onbepaalde tijd wil aanbieden. Ongebruikelijk in de voetbalwereld. Misschien toch een voorbode van nieuwe tijden waarin managers hun mensen de ruimte geven talenten te ontwikkelen om die in te zetten bij het realiseren van de visie van de organisatie.