Wij helpen je graag verder! +31 492386063

Hoe ken jij je tekortkomingen?

03 april 2017, gepubliceerd door Dirk Boersma

Facebook
Gisteren bezocht ik een schoolvriend van de HBS, vier jaar lang zaten we bij elkaar in de klas en vier jaar lang trokken we intensief met elkaar en nog één andere jongen op. Die andere jongen is een jaar of wat geleden overleden. Hij had kanker. Maar wij zijn er nog. We zien elkaar eigenlijk nooit meer. Maar dankzij Facebook hebben we uit de verte weer wat contact met elkaar. Hij is, samen met zijn tweelingbroer jarig op 1 april. Een mooie bron voor misverstanden. En daar houdt mijn oude schoolvriend van, mensen in verwarring brengen. Dat was gedurende onze middelbare schooltijd ook onze belangrijkste activiteit.

Straf
Leraren en klasgenoten werden er het slachtoffer van. En soms wij zelf ook als een en ander leidde tot straf in de vorm van nablijven, strafregels schrijven of boze klasgenoten. Die straf bracht ons dichter bij elkaar. Na de middelbare school verloren we elkaar snel uit het oog en van wat eens een hechte vriendschap leek, bleef weinig meer over. Zo’n tien jaar geleden stond hij ineens weer bij me voor de deur en we hadden een leuke middag samen, oude herinneringen ophalend. Gisteren zocht ik hem thuis op. We raakten opnieuw in gesprek over onze middelbare schooltijd. In de derde zaten we ineens samen in één klas. Ik wist dat hij met een MULO diploma naar de HBS gekomen was en omdat ik niet meer wist van welke school hij dan gekomen was en hoe die overstap gegaan was, vroeg ik hem ernaar. Van het een kwam het ander. En zo kwamen we er ook op dat zijn vader, in het jaar voor hij naar de HBS kwam, was overleden. Dat was heel anders dan ik in mijn hoofd had. Ik dacht dat zijn vader overleden was toen hij net één jaar oud was. Nu bleek ook dat zijn vader veel voor hem betekend had en ik baalde ervan dat ik het nu vijftig jaar nadat we zo intensief met elkaar optrokken hoorde en er nu pas na gevraagd had.

Geen diepgang
Er bleek bij mij een heel stuk kennis van de periode voor wij elkaar leerden kennen te ontbreken. Achteraf bedacht ik dat daar wel eens de reden kon liggen voor het feit dat onze omgang met elkaar stopte toen we niet meer samen in dezelfde situatie zaten. We hadden samen kattenkwaad uitgehaald maar weinig gedaan aan het elkaar echt goed leren kennen. Het viel me van mezelf tegen dat ik me daar vijftig jaar niet in verdiept had. Kennelijk was ik daar niet zo goed in als ik dacht. Als ik er wat dieper over nadenk vermoed ik dat ik me te onzeker voelde in onze relatie. Mijn zelfvertrouwen berustte in die tijd bijna helemaal op mijn lange haar en ik was een jongen, die een introverte indruk maakte. Hoewel ik misschien liever niet zo aan die jongen herinnerd wil worden en ik liever vertel over alle “heldendaden ”die we uithaalden in die tijd, is het toch belangrijk mij van deze zwaktes bewust te worden.

Bewust
Om me er bewust van te zijn dat ik tekort kan schieten en ook om me er bewust van te worden hoe ineffectief gebrek aan zelfvertrouwen is. Hoe gebrek aan zelfvertrouwen bijna automatisch leidt tot ongewenst gedrag, jezelf en anderen voor de gek houden.
Achteraf vind ik het erg jammer dat ik vijftig jaar geleden geen echte aandacht aan mijn vriend besteed heb. Nu, vijftig jaar later, kunnen we zien hoe kleine dingen uit die tijd de loop van ons leven beïnvloed hebben. Het is een appèl op de noodzaak je er wel bewust van te zijn en er aandacht voor te hebben.

De weg kwijt
Professor Bill George van Harvard schrijft over de oorzaken dat leiders de weg kwijt raken. Een recent Nederlands voorbeeld is de commissaris van de koning in de provincie Drenthe. George heeft het over de donkere kanten van leiderschap. Hij schrijft over de onzekerheden en angsten van mensen aan de top. Zij zijn niet in staat hun tekortkomingen te erkennen en als ze ermee geconfronteerd worden geven ze de omstandigheden of anderen de schuld. Zo nemen ze anderen mee in hun vervormde waarneming, met als gevolg dat uiteindelijk de waarnemingen van hun hele organisatie niet meer kloppen. En de leiders verliezen de verbinding met de werkelijkheid en de mensen die dicht bij hen stonden. En zo verliezen ze tenslotte de vaardigheid om ergens goed over na te denken.

Mensen om je heen
George haalt een stuk uit de afscheidsspeech van senator Ensign aan: “Zorg dat je mensen om je heen hebt die eerlijk durven zijn over hoe je echt bent en hoe je je ontwikkelt en spreek met ze af dat ze zich nooit zullen inhouden als het erom gaat je de waarheid te vertellen”
Ik heb van deze ontmoeting met mijn oude vriend geleerd dat ik nog een stap te gaan heb voordat we echte vrienden zijn geworden. Ik moet hem nog beter leren kennen. Ik ben me ook weer bewuster geworden van de aandacht die ik in mijn werk, maar ook in mijn gewone leven mag geven aan de mensen die ik tegenkom.

Stel je vraag via ons contactformulier

Neem contact met ons op!
Voor al je vragen kun je bellen met

+31 492386063