Het goedkoopste afscheid

Over enkele maanden treedt het nieuwe ontslagrecht in werking. In de aanloop tot het moment dat de nieuwe wet in werking treedt zijn veel werkgevers aan het rekenen. Welke oplossing is het goedkoopst? Wat jammer dat die werkgevers hun tijd en hun geld niet gebruiken om uit te zoeken hoe ze mensen langer aan zich kunnen binden en hoe mensen zich zo goed mogelijk kunnen ontwikkelen zolang die binding er is. Coachend leidinggeven is juist daarop gericht.

Ontslagvergoeding
Op 21 maart jl was er te lezen dat werkgevers op dit moment juristen laten uitzoeken of het goedkoper is iemand nu al te ontslaan of te wachten tot na 1 juli als het nieuwe ontslagrecht in werking treedt. Verwacht wordt dat de ontslagvergoedingen na 1 juli lager zullen zijn dan de ontslagvergoedingen die een rechter nu toe kan kennen. Echter staat er in het artikel, onder de nieuwe wetgeving wordt het bijhouden van een goed dossier over de betrokken medewerker belangrijker. En, staat er in het artikel, juristen zijn van mening dat in de meeste gevallen de dossiers niet op orde zijn. En,dat is de reden dat werkgevers nog voor 1 juli van mensen af willen.
Het artikel was me al opgevallen toen ik het las. In het verleden heb ik veel met het ontslagrecht te maken gehad. Heel wat keren stond ik voor de kantonrechter om voor een werkgever afscheid te nemen van medewerkers en enkele keren stond ik er ook om voor een medewerker diens ontslag aan te vechten. En, vrijwel in alle gevallen bleek het dossier niet op orde, in veel gevallen was er zelfs geen dossier. Een arbeidsovereenkomst en een aanstellingsbrief zaten er nog wel in, maar op een paar beoordelingsformulieren na, waarin bijna altijd sprake was van een “goede beoordeling”, waren de dossiers angstig leeg. In een enkel geval zat er nog  een, meestal recnte, brief in het dossier, waarin de medewerker te verstaan was gegeven dat hij op essentiële punten moest veranderen, maar daar bleef het meestal bij.

Telefoontje
Gisteren, enkele dagen na het krantenbericht over rekenende werkgevers en advocaten, ging de telefoon. Het was een oude kennis, ik ken haar goed. Ik moet vertrekken, vertelde ze me met een sombere stem. Ik heb een voorstel van de directie gekregen en als ik niet akkoord ga met het voorstel, gaan ze functioneringsgesprekken met me voeren. Wat moet ik doen? In die gesprekken heb ik helemaal geen zin, want die zijn ook bedoeld om tot een afscheid te komen en ik ben helemaal niet goed in dit soort gesprekken, waarbij je vreselijk goed op je woorden moet letten. Welke advocaat raadt je me aan? Als ik toch weg moet, laat het dan maar regelen door een goede advocaat.
Mij schoot onmiddellijk te binnen wat er recent in het nieuws was. Over werkgevers die nu aan het rekenen zijn om te kijken wat de goedkoopste manier is om van een medewerker af te komen. En ik bedacht dat deze situatie het gevolg was van eenzelfde soort afweging bij haar werkgever; “Hoe komen we het voordeligst van haar af?” Want ja, het is voor de directie geen makkelijke manager. Haar medewerkers zijn erg tevreden met haar, haar klanten ook. Maar ze wijkt wel eens af van de protocollen en regels die we centraal afspreken en daarin lijkt ze slecht te sturen. We hebben daar nooit echt met haar over gesproken, er zijn ook geen slechte beoordelingen. Dat kan ook niet, gezien de tevredenheid van medewerkers en klanten.Een dossier hebben we niet, dus het is voordeliger om de zaak nu aan te pakken.

Verbaasd
Het is een benadering die mij verbaast. Waar zijn werkgevers op gericht, wat vinden ze belangrijk? Hoe zijn ze bezig met zaken als maatschappelijk verantwoord ondernemen en met duurzaamheid?
Een product of een dienst lever je met elkaar. Dat doe je niet alleen, daarvoor heb je een organisatie met mensen nodig. Mensen die het beste uit zichzelf halen. Mensen die ervoor zorgen dat ze bij blijven, dat ze betrokken blijven. En als directie, als CEO, als bestuurder, kun je de voorwaarden daarvoor scheppen door intensief met die mensen in dialoog te zijn. Zodat je samen aan een betere dienst of een beter product werkt. Als je regelmatig met elkaar in gesprek bent en echt met elkaar praat, dan weet je hoe je over elkaar denkt  en hoe je dat samen vorm geeft. Het vastleggen van wat je samen bespreekt is dan helemaal niet moeilijk. Er is dan altijd een dossier. Niet een dossier om te gebruiken bij de rechter, maar een dossier om samen mee verder te bouwen. Ik schreef daar al eerder over in mijn blogs van 22 mei, 25 juni en 11 september 2012: de discussie gaat steeds over de vraag hoe je van lastige medewerkers afkomt en niet over de vraag hoe je ervoor zorgt dat de relaties in het bedrijf gezond blijven. Zodat mensen vitaal en lenig blijven, beter worden en steeds meer bijdragen aan het verbeteren van de bedrijfsprestaties.