Gewoon aan de slag

Er is altijd nog wat te onderzoeken maar juist actie leidt tot kennis

Op 19 oktober 2002openden mijn vrouw en ik onze winkel annex restaurant (of omgekeerd) “De Ontmoeting”. Ik herinner mij die dag als de dag van  gisteren. Het was een spannende dag. Ook de dagen en weken, die eraan vooraf gingen waren spannende dagen. Zou het lukken? Zou het goed gaan? Het was eigenlijk wel comfortabel om dat niet te weten. Om in de droom te blijven hangen. Elke dag vond ik weer een nieuwe reden om deur nog wat langer in het slot te houden. Erover praten en erover fantaseren was veel makkelijker dan er ook echt mee aan de slag gaan. In gewoon Nederlands, ik durfde het gewoon niet. Ik miste de moed. Zouden de mensen het wel leuk vinden? Zouden ze niet lachen om ons concept? Zouden ze niet gaan zeggen dat we het helemaal verkeerd deden? Allemaal vragen waar ik nooit antwoord op zou krijgen zolang ik dicht bleef. Het duurde en het duurde zo, totdat mijn vrouw er genoeg van had en zei: “vandaag gaan we open”.  En zo geschiedde het. Het gekke was dat de spanning weg was op het moment dat ik de deur open had gezet en groot bord om mensen te lokken op de stoep voor ons etablissement had geplaatst. Vanaf dat moment zijn de mensen binnen gekomen en zeiden, oh wat leuk en oh wat lekker.
Onze onderneming is geen wereldsucces geworden, de euro's stroomden niet binnen maar de kennis en de vaardigheden wel. In oktober 2006 hebben we de boel verkocht om een volgende stap te zetten, maar wat was het een succesvol leerproces.
Ram Charan de bekende managementgoeroe zegt dat we geen tekort hebben aan ideeën maar dat we vooral tekort komen als het gaat om de uitvoering van ideeën. Veel leiding gevenden en managers blijven in het dromen zitten. Ondernemers onderscheiden zich niet door de ideeën die ze hebben, die hadden anderen ook. Een ondernemer brengt zijn ideeën in uitvoering. De anderen vragen zich af of het wel lukt, hoe het moet en wat mensen ervan vinden. In organisaties wordt dat opgelost door anderen te vragen wat je moet gaan doen. In veel gevallen leidt dat tot onderzoeken en adviezen, vaak in de vorm van dikke rapporten, die moeten dienen als onderbouwing van het besluit om nu echt aan de slag te gaan. Die manier van werken leidt niet tot meer opgestarte projecten maar tot een enorme vertraging in het proces van droom naar realiteit en gemiste kansen.
In dit leven zijn er dingen die niet goed gaan en daar kom je achter als je, je nek uitsteekt. Je komt er dan ook achter dat er nog veel meer dingen zijn, die wel goed gaan. Zolang je erover fantaseert en er onderzoek naar doet zul je het nooit weten.
In onze trainingen en onze coaching, lopen we ook altijd tegen dit verschijnsel aan. Meestal hebben mensen goede voornemens, er is inzicht ontstaan en men zegt: “dat moet ik toch echt eens gaan doen”. Het blijkt dan altijd verschrikkelijk belangrijk om dat zo concreet mogelijk te maken. Dat is soms nog een heel lastig proces. Mensen proberen te ontsnappen, net zoals ik probeerde aan mijn vrouw te ontsnappen. Als mensen echter de concrete actie geformuleerd hebben. Specifiek, meetbaar, acceptabel, realistisch en gebonden aan een tijd, dan blijkt het makkelijker te zijn geworden om echt tot actie over te gaan. Je kunt die afspraken ook met jezelf maken en daar is da de nodige discipline voor nodig. Als je het lastig vindt kun je ze in een dagboekje schrijven of je kunt de acties afspreken met iemand in je omgeving.
Hoe ga jij met jouw dromen om? Welke stappen heb jij al gezet om je plannen om te zetten in werkelijkheid?