Druk van doelen

We gebruiken doelen om richting te houden en om resultaten te verbeteren. Toch is daar nog wel iets over te zeggen. Ed Batista, als executive coach verbonden aan Stanford, laat wat andere kanten zien.

KPI’s
Het is alweer een jaar of vijf geleden dat ik een directieteam coachte. Het team leidde een instelling, actief in de gezondheidszorg. Eén van de eerste dingen waar ik tegenaan liep en waar zij ook mee worstelden was het feit dat ze maar liefst 142 kpi’s moesten realiseren in dat jaar. Kpi’s zijn key performance indicatoren. Het was niet moeilijk om de conclusie te trekken dat dat aantal veel te groot was en dat het sturen op zo’n omvangrijk aantal kpi’s slechts tot een enorme versnippering van de management-aandacht zou leiden. De waarden van die indicatoren laten je zien of je op de goede weg bent. En in de organisatie, waarin ik terecht gekomen was zaten ze met dat grote aantal kpi’s in hun maag. Ze besloten toen dat grote aantal kpi’s te beperken. Als ik mij niet vergis kozen ze er acht uit waarop ze dat jaar gingen sturen. We spraken ook af dat ze er met de voorzitter van hun raad van bestuur over gingen praten om ruimte te krijgen voor hun eigen aanpak in de sturing van hun deel van het bedrijf. Die ruimte kregen ze. Helaas weet ik niet hoe het uiteindelijk is uitgepakt.

Druk van doelen
Wat ik wel weet is dat men zich in veel bedrijven druk maakt over kpi’s, over targets of doelstellingen die gehaald moeten worden. De gedachte is daarbij dat op die manier koers wordt gehouden, maar dat ook de resultaten beter kunnen worden. Recent las ik echter een artikel van Ed Batista, als executive coach verbonden aan Stanford Business School. Hij schreef het artikel een maand geleden. De titel van het artikel is: Stop met het steeds beter willen worden als goed genoeg voldoende is. Hij noemt drie redenen waarom steeds beter willen worden niet werkt.

Hedonistische tredmolen
De eerste noemt hij de hedonistische tredmolen. Dat wil zeggen dat we onmiddellijk gewend raken aan iets wat beter is, daarmee verandert onze referentie voortdurend. Hij refereert aan het boek de Myths of Happiness van Sonja Lyubomirsky. Die schrijft dat de voldoening die we verwachten te ervaren bij het bereiken van betere resultaten maar van korte duur is. En dat we er uiteindelijk veel minder tevreden mee zijn dan we dachten.

Doelenjacht
De tweede noemt hij de “goal pursuit”, de doelenjacht. Hij schrijft dat doelen krachtige motivatoren kunnen zijn maar ze kunnen ook leiden tot teleurstellende ervaringen en daarmee krachtige demotivatoren worden. Je kunt zo gericht zijn op die doelen dat je niet meer kunt genieten van de activiteiten, die je moet uitvoeren om ze te realiseren. Daarmee gaan ze je tegenstaan en vervelen en wordt het moeilijker je doelen te realiseren. Onderzoek laat zien dat het juist gaat om plezier hebben in de reis er naar toe in plaats van het gerealiseerd hebben van je doelen. Door ons zo te richten op doelen zijn we vooral bezig met zien wat er nog gebeuren moet en we vergeten wat we al gedaan hebben. We zijn zo chronisch ontevreden over onszelf.

Vergelijking
De derde reden is sociale vergelijking. We zijn biologisch gericht op het ons verbinden met anderen. Daarom zijn we ook steeds bezig onszelf met anderen te vergelijken en dat gaat onbewust. En zo ontstaat makkelijk het gevoel niet goed genoeg te zijn omdat er altijd wel iemand te vinden is die beter is.

Suggesties
Batista stelt daarom voor onze aspiraties wat bij te stellen. Hij doet daar ook wat suggesties voor. Wees je bewust van het feit dat het leven kort is, wees blij dat je leeft. Bedenk hoe slechtje het kunt hebben en hoe goed je het hebt in vergelijking met anderen. Richt je vooral op het hier en nu. Laat de toekomst los, die bezorgt je angst en zorgen.
Richt je op kleine doelen en vier het als je ze haalt. Zorg voor een mindset die op ontwikkeling gericht is. En leer van onvermijdelijke fouten. Zie je niet competent zijn als een tijdelijke situatie en wees je ervan bewust dat leren en groeien vaan met horten en stoten gaat. Gebruik je tijd voor de dingen die je echt belangrijk vindt, kies bewust waar je je aandacht aan geeft. Probeer je waarden te ontdekken en geef ze de ruimte om je handelen te bepalen.

Echte vrijheid
En denk eens na over wat David Foster Wallace schrijft: Echte vrijheid vraagt om aandacht, bewustzijn en discipline. En inspanning om zorg te hebben voor andere mensen, offer je voor hen op een bescheiden manier op, elke dag weer. Dat is echte vrijheid.