Dom

Hoe directief leidinggeven tot boosheid kan leiden

Vandaag wil ik iets delen waarvoor ik mij een beetje schaam. Het gaat over mijn eigen domheid en over hoe ik mijzelf in de wielen kan rijden.

Voetballen
Jarenlang heb ik gevoetbald bij OKVC, de Oldehoofster en Kommerzijlster voetbalcombinatie. Zoals wel meer jongens droomde ik in bed wel eens van prachtige passeeracties en een strakke bal bovenin de kruising. De werkelijkheid was anders, ik schopte het nooit verder dan de vierde klasse van de Groninger voetbalbond. Voetballen in Westeremden of Doodstil en beladen wedstrijden tegen “de studenten” uit Groningen, de Knickebockers. Wat ik miste aan voetbaltalent compenseerde ik met inzet en snelheid en men zei dat een aanvaller mij driemaal moest passeren.

Irritatie
Met het vorderen der leeftijd zat het met die inzet nog wel goed maar met de snelheid werd het minder en, ik moet het hier bekennen, dat leidde tot meer overtredingen. Overtredingen hadden boze en geïrriteerde tegenstanders tot gevolg en uiteindelijk ruzie. Uit Westeremden ben ik eens met een blauw oog thuis gekomen. Ik kon dan heel boos worden op mijn tegenstander en op de scheidsrechter, die me mij op een rode kaart trakteerde. Maar als ik eens goed nadacht dan wist ik dat het de frustratie over mijn eigen tekortkomen was waardoor ik boos werd. Toen dat goed tot me doordrong ben ik gestopt met voetballen en gaan wielrennen, dat gaf veel meer rust.

Frustratie
De afgelopen dagen betrapte ik mijzelf opnieuw op boosheid en irritatie en bij nader inzien waren het opnieuw frustraties over mijn eigen tekortschieten, de echte oorzaak en niet collega’s of de Post. Ditmaal kwam het omdat ik verzuimde een coachende houding aan te nemen, ik verviel automatisch in de instructie en opdrachten modus, waardoor ik aan het regelen bleef en wat ik van plan was uiteindelijk mislukte.
Het geval was dat de kantoortelefoon was doorgeschakeld naar mijn mobieltje en ver van kantoor kreeg ik iemand aan de telefoon, die vroeg of we het boekje “Afspreken en Aanspreken”nog op voorraad was. Het was donderdag en ze had de boekjes maandag nodig. Ik wist dat het boekje op voorraad was en ik beloofde het te zullen toesturen. Het was donderdag, vandaag gepost, morgen bezorgd dus vrijdag moesten de boekjes in huis zijn. Ik wist iemand op kantoor te vinden en vroeg de boekjes even naar het gevraagde adres op te sturen. We overlegden nog even over de verpakking en volgens ons kon het wel zo verpakt worden dat het pakje als brief door een brievenbus kon. Ik mailde de gegevens en was tevreden over mezelf omdat ik onze klant goed geholpen had. Toen ik aan het eind van de dag echter naar kantoor belde bleek het pakje nog op kantoor te liggen want de frankeermachine weigerde dienst (de persoon in kwestie werkt daar nooit mee). Geïrriteerd ging ik op afstand iemand zoeken, die voor frankering zorg kon dragen, die vond ik maar vrijdagmorgen bleek dat het pakje na vijven bij het postkantoor was afgegeven. Het was dus niet weggegaan op donderdag. Och, zij mijn gesprekspartner maar dan wordt het toch zaterdag bezorgd, nog steeds op tijd toch. Helaas bleek dat het toch makkelijker was geweest het pakje als pakket te verpakken, het was te groot voor een brievenbus en dus zou het pakketje meegaan in de pakketbezorging en die kan op zaterdag bij de Hogeschool niets afgeven. Kortom het werd duidelijk dat het pakje op z’n best op maandag bezorgd zou worden. En ik was boos.

Dom
Wat heb ik hier nu dom gedaan. Ik heb de regie over iets wat een ander uit moest voeren in handen gehouden. Ik ben op afstand de handen en voeten van iemand anders gaan aansturen en heb totaal geen gebruik gemaakt van diens hersens. Als ik de moeite had genomen even rustig het doel van dit projectje te delen, als ik even met de ander de kritische momenten gecheckt had en afspraken had gemaakt over de realisatie. Dan was het pakje op vrijdag bezorgd. Het had mij minder tijd gekost, de ander had direct kunnen handelen en ik had geen enkele aanleiding gehad om boos te worden. De vreselijke valkuil is dat ik eerst boos wordt op de ander, op de frankeermachine op het verpakkingsmateriaal, op Post NL, voordat ik ontdek dat ik zelf de boosdoener ben.

Tevreden
Over één ding ben ik overigens wel tevreden ik heb gisteren nog even gebeld met de klant om mijn verontschuldigingen aan te bieden en………. De klant bleek heel tevreden en bedankte mij voor de inzet en de vlotte dienstverlening.
Hoe vaak ben jij zelf de oorzaak van je boosheid en je irritatie en hoe kan jij een coachende stijl van leidinggeven inzetten om tot betere resultaten te komen en daarmee die boosheid en irritatie voorkomen.