Good Governance

Wie is verantwoordelijk voor good governance?

Spanning en conflict
Het valt mij op dat ik de laatste tijd regelmatig terecht kom in situaties waarin er sprake is van spanning tussen leidinggevende professionals en raden van bestuur. Het lijkt of er strijd geleverd wordt en het lijkt of die strijd een dure strijd is, een strijd waarin tegenstanders worden uitgeschakeld. Het uitschakelen van tegenstanders heeft vaak ingrijpende gevolgen voor de diensten of de producten die door de organisatie aan haar klanten worden geleverd. De aandacht van de partijen wordt na verloop van tijd volledig opgeslokt door de strijd. Die aandacht is vooral gericht op het bedenken wat de andere partij nu precies voor ogen heeft en wat de strategie van de andere partij zou kunnen zijn. Ook zijn er grote fantasieën over wat de andere partij voor ogen heeft. Soms wordt er gedacht dat de andere partij macht wil. Of er wordt gedacht dat er financieel gewin wordt nagestreefd. Ook wordt gedacht dat de andere partij uit is op onze val. Soms zijn beide partijen zeer strijdlustig soms heeft een partij de moed opgegeven. De inspiratie is verdwenen er heerst een matte stemming. Er wordt gesproken over “ze” en ze moeten of ze zullen of ze willen en ze moeten het maar zien.
Het zijn allemaal zaken, die ervoor zorgen dat veel mensen in een organisatie niet langer bezig zijn met waarvoor ze oorspronkelijk hun salaris ontvingen namelijk mooie producten en goede diensten leveren.

Good governance
Hoe zit het dan met good governance want ik kan mij slecht voorstellen dat dit het resultaat kan zijn van wat er met good governance bedoeld wordt. Ik heb er eens even de 8 punten bij gezocht, die door de Verenigde Naties genoemd worden als de basis voor “Good Governance”.
Hieronder volgt een korte schets van alle acht.
Consensus, om consensus te bereiken moet je elkaar begrijpen. Dat lukt niet als je jezelf afsluit van je omgeving als je vergaderd achter dichte deuren en anderen achterlaat met vragen, die ze niet kunnen of durven stelle. In gesprek dus, en beginnen met vragen en luisteren zodat je doelen bij elkaar kunt brengen.
Participatie, je doet het dus niet alleen ook hier geldt anderen betrekken bij, in gesprek zijn. Niet alleen maar uitleggen en presenteren. Soms op de zeepkist maar ook er weer afkomen en in gesprek zijn.
Je aan de wet houden. Dat behoeft volgens mij geen toelichting, hoewel het soms wel lastig is. Dat lukt trouwens wel beter als je transparant bent, één van de andere punten die door de VN genoemd worden.
Effectief en efficiënt, dat lukt goed als je coachend leiding geeft of als je leiding geeft volgens de principes van “servant leadership” Je deelt dan namelijk een gezamenlijke visie en stelt mensen in staat om daar zo goed mogelijk hun eigen capaciteiten op in te zetten. Je houdt dan ook meer tijd over om vooruit te kijken en in gesprek te zijn.
Naar vermogen en iedereen erbij betrokken, ook voor dit punt geldt dat je met coachend leiderschap een eind op weg bent. Je betrekt dan iedereen en geeft iedereen de kans om in zijn “ding” het beste te zijn.
Benaderbaar, toegankelijk, dat is een belangrijke voorwaarde, die je ook met een coachende leiderschapsstijl goed kunt toepassen. In de situaties waar ik in het begin van deze blog naar verwees ontbreekt het daar nog wel eens aan.
Transparant, ja daar wordt veel over geschreven en gesproken. Laat mensen zien wat je doet. Dat geldt niet alleen voor de bestuurder maar ook voor de medewerker. Ook hier geldt weer dat jezelf verstoppen daarmee in tegenspraak is.
De laatste is verantwoordelijk. Dat is een heel belangrijk aspect van coachend leiderschap. Daar gaat het om verantwoordelijk zijn en ook mensen de kans geven om verantwoordelijkheid te nemen. De situaties, die ik tegenkom leiden er vaak toe dat mensen hun verantwoordelijkheid juist niet nemen. Ze schuiven die ver weg. Het is de schuld van anderen.
Misschien begint het trouwens wel met verantwoordelijkheid, als je verantwoordelijkheid neemt kan je ook die andere dingen doen. Zolang je verantwoordelijkheid laat liggen is het een zaak van anderen. Een ding is zeker, je kunt dan niet spreken van “good governance”.

Waar neem jij verantwoordelijkheid voor?