De Molenbeek Rebels

Naar Koekelberg in Brussel
Enkele  dagen geleden stond ik op het punt te vertrekken naar Brussel naar een bijeenkomst georganiseerd door Casa 19, door Karen Wouters en Koen Marichal  ‘Samen in Leiderschap’ waarin het werk van Koen en Karen met meisjes van de Molenbeek Rebels centraal zou staan. Ik was erg nieuwsgierig naar hoe ze met die meisjes samen werkten aan de ontwikkeling van gedeeld leiderschap.
Het was een lange reis naar Brussel, om 14:00 stapte ik in de trein in Tiel (in Nederland)en na drie keer overstappen kwam ik rond 17:00 aan op station Brussel Noord.

De weg zoeken
Maar hoe kom je dan in een sportcentrum gelegen op een kruispunt van de Felix v.d. Sandestraat en de Dapperenstraat. Voor ik vertrok had ik een plattegrond van Brussel bestudeerden gezien dat het ongeveer 4 kilometer lopen was vanaf het station. De route leek er eenvoudig uit te zien, weinig kronkels , een lange rechte lijn met een kleine hoek erin. Maar op het station aangekomen zag alles er erg onoverzichtelijk uit. Aan welke kant moet ik het stadion nou verlaten en waar waren de metro’s? Waar is iemand aan wie je iets kunt vragen?

Een aardige jonge man
Gelukkig zag ik een man met een logo op z’n borst en ik sprak hem aan. Helaas hij sprak slechts Frans, dat is geen kwaliteit van mij. Bij het noemen van het woord Simonis zag ik een blik van herkenning en hij ging aan het werk met zijn telefoon waar hij vond dat ik buslijn 14 moest hebben. Hij beduidde dat ik mee moest lopen , we zochten ons een weg door het station en kwamen zo op een plaats terecht waar bus 14 zou stoppen. Op zijn telefoon liet hij me zien dat de bus over 8 minuten zou komen. Die kwam ook snel. Ik nam afscheid en bedankte hem. Maar hij stapte met mij in de bus. De bus reed totaal anders dan ik dacht dat de route zou moeten zijn . Veel bochten en afslagen en ik begon me ongerust te maken. Dit kwam niet overeen met de route die ik op de kaart gezien had. Ik vroeg mijn begeleider nog maar eens of hij wist waar Simonis was. Hij knikte bevestigend. We kwamen bij een halte die bij een Metrostation lag en hij beduidde me uit te stappen. We gingen het Metrostation in en stapten in een Metrotrein, die in de richting van Elizabeth reed. Een station daarvoor was Simonis. .

Tot de plaats van bestemming
Buiten het station gekomen, liet ik hem de straatnamen zien en hij keek weer op zijn telefoon en troonde mij mee en even later stonden we voor het Sportcentrum. Daar verliet hij mij. Ik bedankte hem hartelijk en was onder de indruk van zoveel vriendelijkheid in een stadsdeel van Brussel waarvoor ik was gewaarschuwd. Een andere vriendelijke jongeman wees mij waar de bijeenkomst van Casa zou plaats vinden. en zo kwam ik in een nog lege zaal terecht waar Koen en Karen nog druk bezig waren met inrichten van de ruimte. Het was fijn om zo op tijd te zijn. En om alvast in de sportzaal te kunnen kijken waarin gevoetbald werd.

Lina en Wenke
Langzamerhand kwamen de deelnemers binnen en Lina en Wenke van de Molenbeek Rebels. Het was prettig om met ze kennis te maken. Ik bergreep dat Lina Qamha de coach was die het verhaal zou houden en dat Wenke Thewis algemeen coordinator van De Molenbeek Rebels was. Ze spraken met enthousiasme en betrokkenheid over hun meisjes en hoe mooi zij zich ontwikkelden niet alleen als basketballer maar ook als mensen. Lina was daar zelf een voorbeeld van. ze was op haar achtste jaar bij de Rebels gaan spelen en stond nu ruim tien jaar later voor een groep professionals uit allerlei verschillende organisaties om te vertellen hoe je in een team de ontwikkeling naar gedeeld leiderschap kunt vorm geven.

Een sterke ‘wij’
Om 18:30 begonnen we met het verhaal van Lina, die ons vertelde hoe ze begonnen waren met eerst aan een ‘wij’ gevoel in het team te werken. Dat ze vervolgens samen gekeken hadden welke leiderschapsrollen er in het team vertegenwoordigd moeten zijn. Dat stellen de meisjes met elkaar vast. Er werd een sterke ‘wij’ ontwikkeld Vervolgens hadden ze een leuke methode om vast te stellen wie nou welke rol moest nemen. dat hadden ze gedaan door alle speelsters op een geeltje te laten opschrijven welke rol ze bij henzelf vonden passen.

Geeltjes
Dat geeltje plakten ze op hun borst vervolgens mocht iedereen aangeven welke rol bij iemand zou passen. Dat schreven ze ook op en dat plakten ze op de rug van de ander. Zo had iedereen har eigen perceptie en die van de anderen. Daarover spraken ze vervolgens met elkaar en zo kwamen ze tot een verdeling van de leiderschapsrollen. Ze maakten afspraken over de eerste drie rollen. Dat waren de ‘rechter’ de organisator, de postbode, de clown, de helper en de supporter ( Ik hoop dat ik het goed onthouden heb) De andere rollen werden ieders verantwoordelijkheid.
Vervolgens werden er afspraken gemaakt over trainingen en wedstrijden en alles daar omheen. Dat waren echte afspraken.

Dialogen
Na de toelichting van Lina Qamba was er ook een korte dialoog tussen Karen, Wenke en Lina. De aanwezigen werd vervolgens gevraagd per tafeltje aan het werk gezet met vragen die individueel beantwoord konden worden. De eerste vraag was, geef met drie woorden aan waaraan je denkt bij leiderschap en de tweede vraag geef met een cijfer tussen 1 en 10 aan wat voor jou het belang van leiderschap is. Nadat iedereen die vragen individueel beantwoord had werden we uitgenodigd erover met elkaar van gedachten te wisselen.

Meer dialogen
Bij binnenkomst hadden alle deelnemers een kaart gekregen met een afbeelding en een cijfer. Het was de bedoeling, die kaart te bewaren tot een later tijdstip en dat bleek de tweede ronde te zijn van gesprekken te zijn waarbij de kaarten gebruikt werden om de groepen in te delen. Achterop de kaartjes stonden vragen waarover we aan in de groepjes samen konden praten. Het werden boeiende en ook inspirerende gesprekken. Mensen , die elkaar niet nog maar kort kennen. In beide groepen beginnen we met een korte kennismaking om daarna samen over de vragen in gesprek te gaan. Het was fijn om zo open van gedachten te kunnen wisselen om te begrijpen en om begrepen te worden. De avond ging zo snel voorbij .

Dank Lina, Wenke en Karen
Afsluitend was er een woord van dank en een applaus voor Lina, Wenke en Karen, die van Koen een mooi boeket bloemen kregen overhandigd. Tot mijn vreugde kon ik, met nog meer aardige mensen, meerijden naar Antwerpen waar ik bij mijn broer heb overnacht om pas de volgende ochtend met de trein naar Tiel terug te keren.
Het was goed om dieper inzicht te krijgen in de mooie ontwikkeling bij de Molenbeek Rebels. Een hoopvol en positief project met veel zichtbare diversiteit en inclusiviteit helder in beeld, in deze tijd waarin veel ontwikkelingen mij zorgen baren. En fijn om zoveel aardige mensen te ontmoeten
Dit onderwerp komt ook aan de orde in onze trainingen Coachend Leiderschap en Excellent Leiderschap. Van beide trainingen begint binnenkort weer een nieuwe editie. Misschien ken je iemand voor wie deze trainingen interessant kunnen zijn. Voor meer informatie en aanvangsdata kun je terecht op onze website https://www.excellentleiderschap.nl/opleiding-en-training/”