De Cock, met c-o-c-k

Het is al weer anderhalf jaar geleden dat Piet Römer is overleden. En daarmee de uitbeelder van een typetje dat mij lief is.

Volgens mij was ik niet de enige daarin. Veel mensen genoten van de “mens”, die hij neerzette

Ik heb niet zoveel met film en tv. Maar Baantjer vond ik soms wel de moeite waard om te kijken.
Niet om het verhaal, niet om het Amsterdamse sfeertje. Maar om De Cock, met c-o-c-k, zoals hij steeds weer aanvult als hij zijn naam noemt.
Heerlijk, zo volhoudend de inspecteur kon zijn. Hoe hij strak en stijf bleef handelen naar zijn principes. Ook al werkte de commissaris weer eens tegen. Gewoon doorgaan, vertrouwen op je verstand en gevoel. En vasthouden aan die principes.  Groucho Marx zei ooit in een van de films van de Marx Brothers: “Ik heb mijn principes en als ze je niet aanstaan, dan heb ik andere”. Groucho staat met zijn uitspraak symbool voor het opportunisme. Dat is op korte termijn nog wel eens handig, maar op de lange termijn niet.
Zo niet bij De Cock. Het effect daarvan is goed te zien. De Cock gelooft echt ergens in, en van de weeromstuit geloven zijn medewerkers in hem. Ze gaan er ook voor, de commissaris ten spijt. Ook al zegt De Cock af en toe dat ze dat niet moeten doen, geen risico moeten nemen, het hem maar moeten laten opknappen.
Dat vind ik mooi. De Cock weet de menselijke maat te houden. Hij staat voor een rechtvaardige zaak, voor wat telt voor slachtoffers en collega’s. Hij is bescheiden en hij weet zich kwetsbaar op te stellen. Hij is bereid de consequenties te aanvaarden. Daar maak je niet alleen vrienden mee. Daar bereik je uiteindelijk mee dat mensen bezield raken. Onderzoeken tonen dit ook aan. Leiders die weten te inspireren zijn leiders die de menselijke maat weten te hanteren, hoe groot hun organisatie ook is en hoe talrijk hun medewerkers ook zijn. Die dit echt principieel volhouden en daardoor geloofwaardig zijn. Zoals De Cock, met c-o-c-k.