Nieuwe ontwikkelingen?

In het leven, ook dat van een leider, komen er elke dag weer nieuwe ontwikkelingen op je pad. Hoe ga je daarmee om? In dit verhaal wordt de parallel getrokken met golven die op het strand lopen.

Verhaal
Een goede vriend, hij woont op Midden Java in het stadje Salatiga, vertelde laatst een verhaal dat ik graag wil delen. Hij vertelde hoe zijn vader toen hij nog jong was hem meenam op een lange wandeling, het gebergte Manoreh in. Het gebergte Manoreh ligt ook in Midden Java, niet ver van het indrukwekkende Boeddhistische heiligdom Borobudur. De Manoreh ligt midden tusssen een aantal hele grote vulkanen, de Sumbing, de Sindoro, de Merapi, de Merbabu, maar het is zelf geen vulkaan. Het is een gebergte dat voor de mensen op Java een sterk mystieke betekenis heeft. Men verteld dat Manoreh het centrum van de aarde is. Het is de plaats waar Semar woont, de figuur die in het wajangspel met zijn vier zonen, in de verhalen van de Mahabharata en de Ramayana de rol heeft van kritisch commentator. De figuur die de draak steekt met alles wat macht meent te hebben en dan laat zien dat er ook een andere kant is. Semar is dik en gebocheld. Semar komt overigens niet voor in de grote Hindoe epi Mahabharata en Ramayana. Sommigen denken dat hij een “godheid” is uit de voor-Hindoe periode, die in de Wayang het schimmenspel is blijven “hangen”.

Wandeling
De vader van mijn vriend nam hem in zijn jonge jaren mee op een wandeling naar de top van de Manoreh. Op de top kun je de zee zien aan de noordkant van het eiland Java, maar ook de zee aan de zuidkant van het eiland. Aan de noordkant spoelen kleine golfjes op het strand, aan de zuidkant zijn het hele grote golven die onafgebroken het strand op rollen. De vader van mijn vriend liet hem de stranden aan de beide kanten van het eiland Java zien en wees mijn vriend erop dat aan beide kanten de golven gastvrij ontvangen werden. Er was een mooi strand om aan te spoelen, maar nadat de golf was aangespoeld en gastvrij ontvangen, werd ze ook weer beslist en vastberaden teruggestuurd. Dat was een proces dat nooit ophield. Mijn vriend kreeg te horen dat het met het leven net zo was. Het was belangrijk om open te staan voor nieuwe dingen, maar het was minstens zo belangrijk om goed te kunnen kiezen wat je behoudt en beslist te zijn in wat je weigert en terugstuurt. Golven rollen op het strand, het water strekt zich uit over het strand. Het strand proeft en voelt het water van de golven, er dringt water door in het zand. Het grootste deel van het water verzamelt zich dan echter weer voor de terugtocht doordat het strand scheef oploopt uit het water. Het maakt plaats voor de volgende golf. Om goed te kunnen ontvangen en beslist te kunnen weigeren als mens is het belangrijk dat je waarden hebt en die ook kent. Nadat mijn vriend dit gehoord had, kijkend naar het noorden en het zuiden, daalde hij met zijn vader weer af naar het kleine stadje Purworedjo, waar hij toen nog met zijn ouders woonde. Hoe zien de stranden eruit waarop jij ontvangt en terugstuurt?