Het land van “nieuwsgierigheid”

Als je nieuwsgierig bent en vragen stelt blijf je op de hoogte

We wisten het niet
Hoe komt het dat wij zo weinig weten? Elke keer schrikken we er weer van. Het ene drama is nog niet afgrond en het volgende is alweer ontdekt. Bestuurders die niet weten wat er aan de hand is. Toezichthouders, die niet op de hoogte zijn en een minister, die niet is geïnformeerd.
De tweede kamer stelt commissies in en roept om structurele maatregelen. De commissies halen de onderste steen boven. Tenminste dat stond in de opdracht, die ze meekregen. Ze doen aanbevelingen. Er komen nieuwe regels, nieuwe structuren en nieuwe wetten en toch, opnieuw worden we opgeschrikt door verdwenen miljoenen.
Hoe komt het dat wij zo weinig weten, dat het steeds aan onze aandacht ontglipt.

Een ervaring
Ik moest eraan denken, toen ik in een nieuwe groep een kennismakingsrondje deed. Het was een groep van mensen, die elkaar al langer kenden. Ze komen vaker bij elkaar en alleen mij kenden ze nog niet. Ze vonden het kennismakingsrondje ook eigenlijk overbodig. Nou ja…, ik mocht mezelf nog wel even voorstellen maar zij kenden elkaar al van haver tot gort. In zo’n situatie wil ik toch wel graag kennismaken met elkaar. Ik gebruik daar vragen bij, de voor de hand liggende vraag wie ze zijn, de vraag wat ze leuk, uitdagend of moeilijk vinden aan hun werk en de vraag met welk resultaat ze de dag of de sessie willen afsluiten. Het blijken dan ineens lastige vragen te zijn. Dat blijkt ook bij de antwoorden. Je hoort iets over leeftijd en opleiding wel of geen kinderen en huisdieren maar wie je bent? Die vraag is lastig te beantwoorden evenals de vraag met welk resultaat je naar huis wilt gaan. Als we vervolgens het ronde doen, blijkt het dat mensen elkaar helemaal niet zo goed kennen. Ze zijn verbaasd, zeggen oh dat heb ik ook of ze beginnen met de interpretatie van het antwoord van de ander. Op de vraag van mij of ze nog vragen hebben aan de persoon, die zich net voorstelde heeft niemand vragen. Iedereen begrijpt weer alles. Zelf heb ik nog wel vragen meestal en mensen luisteren geboeid naar de antwoorden van hun collega’s want ze wisten het toch niet.

Het land van nieuwsgierigheid
Dat bracht mij op de gedachte dat er twee redenen zijn wij zoveel niet weten. De eerste reden is dat we niet nieuwsgierig zijn en de andere reden is dat we geen vragen stellen. Jesse Lynn Stoner zegt dat het voor leidinggevenden essentieel is om in land van “nieuwsgierigheid”te leven. Dat is een ander land dan het land van “wij weten alles al”. In het land van “wij weten alles al” willen ze zo snel mogelijk aan de borrel of het diner. In het land van “nieuwsgierigheid “zijn ze niet bij de mensen in de operatie weg te slaan.
Vragen stellen is een logische activiteit in het land van “nieuwsgierigheid”. Dat doe je daar graag, vanzelf en steeds beter. Je gaat je er zelfs in trainen omdat het zo’n essentieel en belangrijk hulpmiddel voor je is.
Het helpt om in de toekomst raden van toezicht samen te stellen uit mensen uit het land van “nieuwsgierigheid “in plaats van met mensen uit het land van “wij weten alles al”. Als ze zich dan ook nog verder bekwamen in het stellen van vragen zal er veel minder zijn wat we niet weten.
In welk land voel jij je trouwens het meeste thuis?