Twijfel

Druk, druk, druk. Ik kom veel managers tegen met volle agenda’s. Ze lopen achter zichzelf en achter de feiten aan. Uiteindelijk komt het elke keer weer neer op wat je wel en wat je niet doet en vooral om wat je niet doet. Daarvoor is het noodzakelijk te weten wat je wilt.

Wie kiest ?
In veel coachcontacten loop ik tegen de situatie aan dat mensen het erg druk hebben omdat ze volgen. Ondanks het feit dat ze een leidinggevende positie hebben wordt een belangrijk deel van hun agenda door anderen bepaald. Dat kost veel tijd en ze hebben het gevoel door hun agenda geleefd te worden. Hoe verander je dat nu? Hoe maak je keuzes, hoe besluit je wat je wel en wat je niet doet? Zichzelf voor een keuze stellen doen ze meestal niet, ze proberen alle borden in de lucht te houden. Wat helpt in zo’n situatie?

Onderaannemer
Niet alleen de mensen die ik coach zitten met zulke vraagstukken, ik zit er nu zelf ook mee. Voor een grote klant werk ik in een groot team van coaches. We doen dat als onderaannemer onder de paraplu van een andere grote organisatie, die internationaal opererende bedrijven als hoofdaannemer ondersteunt in veranderingsprocessen. Als coaches komen we enkele malen per jaar bij elkaar. We reflecteren dan op wat we doen als coach en waar we tegen aan lopen. Op die bijeenkomsten komen we ook de zeer ervaren coaches tegen van de hoofdaannemer waarbij we zijn aangesloten.

Dilemma
En nu zit ik met een dilemma, want de klant heeft besloten het veranderingsproces met een andere hoofdaannemer voort te zetten. En wij coaches worden nu uitgenodigd onder dezelfde voorwaarden de overstap te maken naar de hoofdaannemer. Die nieuwe hoofdaannemer ken ik nauwelijks, ik kan haar alleen opzoeken op het internet en daar lezen over visie en missie, geschiedenis, successen, casestudies en ga zo maar door.

Beeld
Op basis daarvan kan ik mij een beeld vormen van waar deze hoofdaannemer voor staat. Deze week zijn mijn medecoaches en ikzelf ook benaderd door een vertegenwoordiger van die nieuwe hoofdaannemer en dat eerste contact verliep prettig, open en vriendelijk. De twijfels die er bij veel van mijn collega’s waren de afgelopen weken verdwenen als sneeuw voor de zon. Ze lijken nu zelfs een warm voorstander te zijn geworden van de overstap naar de nieuwe hoofdaannemer. Maar ik twijfel.

Twijfel
Nu ben ik inderdaad vaak een twijfelaar. Er spelen zoveel factoren een rol bij het maken van een keuze. Eén daarvan is inkomen. Het werk in dit grote project levert voor langere tijd een gegarandeerde inkomensstroom op. Een inkomensstroom waarvoor ik geen acquisitie werk hoef te doen. Maar er is ook de factor loyaliteit. De afgelopen jaren heb ik een band opgebouwd met de mensen van de huidige hoofdaannemer. Ik waardeer hun aanpak en de manier waarop ze met hun onderaannemers omgaan. Het gaat bij deze hoofdaannemer om mensen, ook veranderingen breng je tot stand door met mensen te werken en dat betekent dat je opzoekt waar mensen zijn en dat je op basis van wat je tegenkomt samen je plan gericht op het te bereiken doel maakt. De website van de nieuwe hoofdaannemer laat wat anders zien, daar maak ik uit op dat zij hun resultaten bereiken door processen in te richten en daar strak en kort op te sturen. Dat wordt bevestigd door een leidinggevende van de klant waar wij voor werken en die ik inmiddels goed ken. Hij beschrijft hun mensen als uitstekende procesmanagers. In mijn zoektocht naar welke keuze ik nu moet maken heb ik ontdekt dat hun vertegenwoordiger in een ander Europees land geaccrediteerd is door de International Coach Federation en mensen die met haar gesproken hebben zijn enthousiast over haar open, geïnteresseerde houding. Het heeft bij hen het idee doen post vatten dat de nieuwe hoofdaannemer zich er bewust van is geworden dat ze de coachaanpak in haar repertoire wil opnemen en dat ze ons als coaches daarvoor nodig heeft. Een mooi en uitdagend perspectief. En het gaat niet alleen om loyaliteit aan de huidige hoodaannemer maar ook om loyaliteit aan mijzelf.

Goede argumentatie
Ik twijfel, sluit ik me aan bij mijn collega coaches? Of zeg ik nee tegen het aanbod om de overstap te maken. Het lastige is nu dat ik voor elke keuze die ik maak een goede argumentatie heb. En terwijl ik dit schrijf denk ik dat ik nu eigenlijk een coach nodig heb om mij te coachen in het keuzeproces waar ik voor sta. Mijn intuïtie zegt trouwens tegen me dat ik de overstap niet moet maken en dat ik beter een punt kan zetten achter mijn werk voor deze klant.

TROA
Wat als ik onze eigen aanpak het TROA model gebruik om tot een keuze te komen? In dat geval moet ik mijn toekomstbeeld zo helder mogelijk formuleren. En dat toekomstbeeld is dat ik samen met mijn coachee vaststel wat hij of zij bereiken wil. Dat ik daarbij de benadering kies die past bij de coachee en de situatie. Dat ik dat in een grote organisatie doe door met mijn coachee te kijken hoe diens toekomstbeeld zich verhoudt tot de visie van de organisatie waarin hij of zij werkt. En één ding is daarbij hartstikke duidelijk: ik kan daarbij nooit een voorgeschreven methode volgen. Daarmee doe ik geweld aan de idee dat iedereen uniek is en zich in een unieke positie bevindt en dat ik met mijn aanpak op die unieke situatie moet aansluiten als ik het optimale resultaat wil behalen. Bij de nieuwe hoofdaannemer wordt het moeilijker dat toekomstbeeld te realiseren. Ik ben trouwens wel benieuwd wat jullie zouden doen in zo’n situatie. Welke vragen zou je stellen? Als je wilt kun je me dat mailen. Mijn adres is dirkboersma@excellentleiderschap.nl