Welke wortels voeden jou?

Hoewel er veel energie en veel geld besteedt wordt aan leiderschapsprogramma’s komen leidinggevenden er in de surveya van Gallup niet zo best af en uit ander onderzoek. The Global Leadership Forecast 2014/2015 geeft bijna 75 % van de leiders zich minder goed voorbereid op hun belangrijkste taak het managen van de uitdagingen van het werken met mensen. Don Pontefract en Gianpiero Petrigieri benadrukken dat ontwikkelen alleen mogelijk is als je ergens geworteld bent

Te hoge verwachtingen
In een recent artikel schrijft leiderschapsexpert Lolly Daskal over het dilemma van de servant leader, de dienende leider.  Aan de hand van het voorbeeld van iemand, die ze zeer hoog heeft  als dienende leider. Schrijft ze hoe deze persoon toch het idee heeft niet aan de maat te zijn, het idee heeft dat het hem niet lukt om de leider te zijn, die hij zou moeten zijn. Daskal legt uit dat dat komt doordat onze verwachtingen van een goede leider veel te hoog zijn. We maken met elkaar het beeld van een goede leider zo groot dat het onbereikbaar wordt voor ons gewone stervelingen. Het gevolg is dat we verlamd raken in onze pogingen te groeien en verder te ontwikkelen in ons leiderschap. Het idee dat we er nooit zullen komen haalt alle energie uit ons.

Alles is maakbaar
Wat Daskal schrijft wordt min of meer bevestigd in P&O actueel van 1 maart 2016. In een artikel met de titel hiërarchie verdwijnt, staat dat  steeds meer jonge leidinggevenden het zichzelf ontzettend moeilijk maken. Ze maken zich gek door hoge doelen te stellen en te geloven dat alles maakbaar is. Dat is het paradigma waarin we leven. Maar dat paradigma klopt niet want we weten absoluut niet hoe het morgen is en welke eisen morgen aan ons handelen stelt. In het artikel wordt benadrukt dat het belangrijk is om in het hier en nu te zijn en om in het hier en nu keuzes te maken. Die keuzes zijn afgeleid van wat je visie, van wat je op de lange termijn wilt bereiken. Van daaruit kun je ook naar de keuzes van vandaag kijken.

Hoe neem je anderen mee?
Nou klinkt dat makkelijker dan het is want het gaat niet alleen om keuzes maken het gaat als je leidinggeeft ook om de vraag hoe je anderen daarin meeneemt. Daskal heeft het over de beelden die we over leiderschap hebben, waarvan dienend leiderschap er één is. Er zijn veel van zulke beelden. Beelden,die suggereren dat als we het maar zo en zo doen dat het dan wel in orde komt.

Wie verslaat de draak?
Misschien lijkt het wel een beetje op die sprookjes waarin iemand een draak moet verslaan om zo een koninkrijk te redden. Het lukt in zo’n sprookje niemand om de draak te verslaan en uiteindelijk wordt de draak verslagen door iemand van wie niemand het verwachtte. En dat is dan iemand, die meestal een eigen originele manier had om de strijd te voeren, een manier die bij hem paste en dat is de reden dat hij de draak verslaat en mag trouwen met de dochter van de koning.

De wortels van de boom
In het licht van dat sprookje schrijft Don Pontefract in de Forbes van 12 januari 2015 een interessant artikel over de wortels van effectief leiderschap. Hij gebruikt, als het om leiderschap gaat, de metafoor van een boom. En daarbij begint het bij de wortels. Waar kom je vandaan, waardoor wordt je gevoed, hoe zorg je ervoor dat je stevig staat?Hij beschrijft ook de stam en de takken maar voor deze blog wil ik me even beperken tot de wortels. Die zijn belangrijk, ze vormen de basis voor ontwikkeling. Pontefract komt tot vijf aspecten, die belangrijk zijn als het om die wortels gaat.

• Vertrouwen hebben
• Betrokken zijn
• Empatisch zijn
• Ontwikkelingsgericht zijn
• Gericht op communiceren

Als je naar de wortels kijkt is het de moeite waard ook te rade te gaan bij Gianpiero Petriglieri. Hij schrijft in 2012 over moving around, without loosing your roots. Hij schrijft over al die professionals, vaak leiders in spé, die de wereld rondreizen en die zo hun wortels kwijt dreigen te raken. Hij verwijst naar zichzelf en zegt dat je een thuis nodig hebt. Thuis is niet altijd een fysieke plaats ergens op deze aarde, Thuis is het gevoel dat je ergens hoort, dat je je ergens gewaardeerd en erkent wordt om wie je bent, waar mensen je echt kennen, soms zo goed dat je je er ook een beetje ongemakkelijk voelt. Het betekent dat er mensen zijn, die je in je hart bewaart en waar je ook een stukje van jouw hart achterlaat. Daar liggen je wortels en die wortels heb je nodig om te kunnen groeien vanuit die wortels kun je vorm geven aan de aspecten, die Pontefract noemt. En net als bij een boom je begint in de grond, de rest groeit vanuit die grond. Je begint niet bij de kruin, als je dat doet wordt het vinden van grond erg ingewikkeld. Dat is waar Daskal het over heeft. Als je kijkt naar hoe ver je nog moet raak je gemakkelijk ontmoedigd maar als je kijkt naar waar je terecht gekomen bent, naar de weg die je al hebt afgelegd dan is dat een bemoediging om door te gaan. Daskal schrijft in haar artikel wat je allemaal kunt doen om op de goede weg te blijven. Daar wil ik morgen iets over schrijven.