Wij helpen je graag verder! +31 492386063

Waar is mijn pet?

21 oktober 2016, gepubliceerd door Dirk Boersma

Een treinreis waarvan het laatste stuk chaotisch verliep, bood mij de gelegenheid om naar NS personeel te luisteren. Het ontbreekt aan deskundigheid, zeggen ze. En van hun deskundigheid wordt geen gebruik gemaakt. Ik schreef daar al eerder over, bijvoorbeeld in mijn blog van 16 april 2016

Mijn pet
Ineens voelde ik de koude wind om mijn hoofd en het drong tot mij door dat ik mijn pet niet op had. Waar was die? Toch niet weer ergens laten liggen? Op mijn vorige mail aan de afdeling zoekgeraakte voorwerpen had ik nog geen reactie en had ik nu opnieuw mijn pet in de trein laten liggen? Ik stond inmiddels op het perron in Geldermalsen. En de trein waar ik uitkwam stond er ook nog, op een positie aan het perron waar meestal geen trein stopt. Ik liep er heen en zag dat de machinist, die ik inmiddels had leren kennen, nog in de trein zat. Niet op de plaats waar een machinist normaal zit maar in de eerste klas coupé, verder zat er niemand in de trein. Hij zat te wachten. Hij gaf me toestemming de trein nog even door te lopen en ik zag al gauw mij pet liggen. Dat probleem was dus opgelost.

Chaos
Ik had mijn pet achtergelaten toen ik samen met de andere reizigers uit de overvolle trein, bij aankomst in Geldermalsen, plotseling te horen kregen dat de trein niet verder zou gaan naar Tiel zoals de dienstregeling aangaf. En dat we naar een ander perron moesten waar de trein naar Tiel een kwartier later zou komen. In de drukte had ik mijn pet vergeten, die was op de stoel blijven liggen.

Informatiebehoefte
Ik had de machinist ruim een uur eerder leren kennen op het perron in Utrecht. Toen het spoor bij het perron waar volgens de dienstregeling de trein naar Tiel zou moeten vertrekken leeg bleef, maar het perron wel propvol stond met mensen werd mijn informatie behoefte steeds groter. Er was een moment geweest dat ik de trein meende te zien aankomen. Ik zag de koplampen aan het eind van het perron. Maar het bleek een enorme goederentrein te zijn, die een bijna eindeloze rij wagons met donderend geweld langs deed daveren. Daarna was er nog een trein gekomen. En hoewel het om een ander type trein ging dan er normaal naar Tiel vertrekt, waren andere mensen en ik er toch maar ingestapt. De borden op het perron gaven immers aan dat de trein naar Teil zou gaan. Maar de borden in de trein gaven ineens Rotterdam als bestemming aan. Ik stapte weer uit en zag de machinist van de trein uit zijn bestuurdersplaats komen. Nee, zei hij, deze trein ging niet naar Tiel. Ook de andere mensen stapten weer uit.

Groepsgesprek
Mijn informatiebehoefte was nog groter geworden en om er achter te komen hoe het nou zat liep ik naar een groepje NS medewerkers toe. Het bleken machinisten en conducteurs te zijn. De machinist, die mij toestemming gaf om te kijken of mijn pet nog in de trein lag, stond er ook bij. Hij bleek al erg lang bij de NS te werken. En nee, hij wist ook niets en zijn collega’s ook niet. Ook zij wilden graag weten hoe het zat. En ja, dit overkwam ze met grote regelmaat. Eén van de machinisten somde op hoe vaak hij die dag al ergens had staan wachten op wat er komen ging.

Eén ding goed
Eigenlijk ging er maar één ding goed, zeiden ze. Hun salaris, dat kregen ze altijd op tijd en op de cent nauwkeurig. Het zou misschien helpen als de mensen, die voor de salarissen moesten zorgen, de dienstregeling van de treinen zouden gaan aansturen. Ze wisten trouwen wel hoe het kwam dat het zo fout ging in Utrecht en ze begonnen me uit te leggen hoe het weghalen en toevoegen van wissels bij het station alle flexibiliteit uit de treinenloop gehaald had. Fouten waren nu niet meer te herstellen. Dat hadden ze trouwens ook gemeld toe het project nog in de voorbereidingsfase zat.

Niemand luistert
Maar naar hen luisterde niemand en dat was zeer frustrerend. Het was geen wonder dat er zoveel collega’s ziek thuis zaten. En de mensen die dit soort plannen bedachten hadden absoluut geen verstand van vervoer van reizigers over het spoor en wat het ergste was.: als ze zo’n project afgerond hadden stegen ze op in de organisatie en kwamen op een hogere positie terecht. In het voornemen van de minister om ProRail direct onder het ministerie te plaatsen hadden ze geen enkel vertrouwen. Dan zouden er andere mensen zonder kennis van zaken zich ermee gaan bemoeien. Er zou ook dan nog niemand naar hen luisteren. Ja, ze bezaten hun ziel maar in lijdzaamheid.

Geen informatie
Eindelijk kwam de trein naar Tiel, maar toen de machinist erin wilde stappen werd de bestemming veranderd in Breda. Het werd even dringen bij de deur van de bok, zoals de plaats genoemd wordt waar de machinist de trein bestuurt. Ook bij de andere deuren trouwens, mensen er in en mensen er weer uit. En uiteindelijk bleek de treinreis te eindigen in Geldermalsen. En al die tijd op het station in Utrecht werd er niets omgeroepen. Er kwam geen enkele informatie. Toen ik op het perron in Geldermalsen stond te hopen op een trein kwam ik de machinist nog een keer tegen. Ik bedankte hem en hij wenste mij wel thuis.

Deskundigheid
In de Correspondent van vandaag schrijft Mark Chavannes over de problemen op het spoor. Het is opvallend hoe zijn analyse overeenstemt met de analyse van de machinisten die ik gisteren sprak. Het ontbreekt volledig aan deskundigheid en dat wordt niet opgelost door ProRail onder te brengen bij het ministerie. Er moet iets anders gebeuren. Wat Chavannes niet benoemt en wat ik hier wil benadrukken is: gebruik de deskundigheid van de mensen, die elke dag het werk doen. Begin eens met luisteren en stel vragen. Betrek je mensen bij wat je aan het doen bent. Stop eens met alles beter te weten of vooral doen of je het beter weet. Ik weet zeker dat je de diensten en de producten die je levert er sterk door zullen verbeteren.

Stel je vraag via ons contactformulier

Neem contact met ons op!
Voor al je vragen kun je bellen met

+31 492386063