Verder denken

Van een oud collega kreeg ik een metafoor, een metafoor met een mooie boodschap. Gebruik je talenten, zet de stap en bereik je bestemming. Maar het verhaal roept ook andere reflectievragen op en misschien ontstaan er bij jou weer andere.

Metafoor
Vanmorgen zag in mijn inbox een mail van  een oud-collega uit Indonesië, Alie Cendrawan. Hij had een metafoor gestuurd. Het is een verhaal over een koning, die op een dag twee jongen arenden ten geschenke krijgt. De koning is blij met het geschenk en droomt ervan de arenden ooit hoog in de lucht te zien rondcirkelen. Om dat doel te bereiken zoekt hij de beste trainer in het land om de jonge vogels te trainen. De trainer gaat aan de slag en komt na een tijdje aan de koning melden dat één van beide vogels al goed en hoog kan vliegen. De andere vogel komt echter niet van z’n plaats, die blijft in de boom zitten.

Vast op z’n plaats
Er wordt van alles geprobeerd, maar die ene arend blijft stokstijf in de boom zitten. Hij komt niet in beweging. De koning baalt ervan en de trainer ook. Maar dan op een dag komt de koning een oude boer tegen. En die zegt wel raad te weten. De koning en de trainer hebben er weinig vertrouwen in maar denken, baadt het niet het schaadt ook niet en de oude boer krijgt toestemming om met de vogel aan het werk te gaan.

Een oude boer
De volgende morgen gaat de koning, toch wel nieuwsgierig, kijken. Als hij bij de boer komt ziet hij hoog in de lucht twee arenden rondcirkelen. De koning is stomverbaasd en vraagt zich af hoe de boer het voor elkaar heeft gekregen. En terwijl hij zich dat staat af te vragen valt hem nog iets op. Hij mist de boom, die de arenden als hun thuis beschouwen. Hij ziet dat de boom is omgehakt en hij ziet dat de boer een grote bijl bij zich heeft. Desgevraagd vertelt de boer dat hij de boom heeft omgehakt omdat de arend zich zo comfortabel voelde in de boom, dat de behoefte om te vliegen totaal verdwenen was. Door die comfortabele plaats op te ruimen was de situatie voor de niet vliegende arend totaal veranderd.

Toelichting
Mijn collega schrijft er als toelichting bij dat we als mensen geboren zijn om succesvol te zijn, maar dat we ons soms zo stevig vasthouden aan het bekende waar we ons veilig voelen dat we nooit onze bestemming vinden. Soms zijn we zo bang dat we zullen mislukken, dat het leven te ingewikkeld voor ons wordt en dat we maar blijven zitten op de plaats waar we ons veilig voelen en waar er goed voor ons gezorgd wordt.

Verder denken
Tot zover het stukje dat ik toegezonden kreeg van een collega. Het stukje zetten mij echter verder aan het denken. Ik was niet zo tevreden met de conclusie dat het aan de arend ligt als hij niet leert vliegen. Ik kan mij herinneren dat een arend leert vliegen doordat zijn ouders hem of haar uit het nest duwen, dan moet er wel gevlogen worden. Voorts houden de arendouders hun kind heel goed in de gaten. En zodra hun kind dreigt te vallen vliegen ze onder het kind door om het op te vangen en brengen het op hun rug terug naar het nest. Vervolgens wordt er net zo lang geoefend tot de jonge arend kan vliegen. Zo kwamen ten aanzien van dit verhaal nog heel wat vragen bij mij op. Waar zijn de ouders? Welke traumatische ervaring zorgt ervoor dat de jongen arend blijft zitten. Wat is de rol van de trainer en waar is die goed in, in hoeverre probeert hij de arend te begrijpen? En in hoeverre is hij alleen maar bezig met het overbrengen van trucjes? Hoe kan het dat de koning deze belangrijke taak overlaat aan een trainer en zich er niet echt mee bemoeit, geen belangstelling toont voor het trainingsproces? Wie nemen de rol van de ouders over in zowel het stimuleren als in het opvangen? En tenslotte hoe komt het dat een oude boer wel begrijpt hoe dit probleem aan te pakken. Wie kan er hier out of thee box denken? Kortom genoeg stof tot nadenken. Ik ben benieuwd welke vragen dit verhaal bij jou nog oproept.