Samen in plaats van voor de anderen

Mensen willen best veranderen, ze willen alleen niet veranderd worden. Ook een training voelt vaak als een push om te veranderen en zo wordt veel geld verspild. Hoe zorg je ervoor dat mensen wel meebewegen en jezelf ook beweegt?

Scepsis
Aan het begin van een training heb je vaak met verschillende soorten scepsis te maken. Het kan zijn omdat mensen zich gestuurd voelen en ik moet zeggen dat ik daar zelf ook wel eens last van heb. Zo zat ik vorige week in een grote zaal om mij dingen eigen te maken die ik al lang wist en al lang gebruikte. Ik zat daar omdat de supervisor van de groep coaches, trainers en consultants waar ik deel van uitmaak er vriendelijk maar ook dringend bij op aangedrongen had deel te nemen. Hij had dat enkele weken daarvoor tegen me gezegd omdat ik hem toen juist wilde vertellen dat ik niet aanwezig zou zijn. Maar ik liet me overhalen, niet in het minst omdat ik het idee kreeg dat het hem aangerekend zou worden als ik er niet zou zijn.

Vlotte presentaties
En zo zat ik vorige week in een mooie zaal vol mensen. Met op het podium een vlot presenterende man. Die liet zien wat we de komende dagen zouden gaan doen. Hoe het programma eruit zou zien. De logistiek was goed geregeld en ik zat klaar om meegevoerd te worden in een goed opgezette show. De presentaties waren mooi en de ondersteunende techniek werkte perfect. Aan het begin van elke sessie was er een mooi filmpje. Op enkele plaatsen in de zaal stond iemand met een interruptie microfoon en er was ruimte voor vragen en opmerkingen. Storytelling was onderdeel van het programma en dus hadden de meeste sprekers hun presentatie ook een persoonlijke touch gegeven met een verhaal over hun kapper of door te laten zien dat ze tegen de regels in toch een spijkerbroek droegen. Maar dat kwam, zei de spreker, omdat hij zoveel haast gehad had bij het pakken van zijn koffer.

Verveeld
Ik vond het leuk om allerlei oude bekenden terug te zien en zo begon het programma. Maar naarmate de dag vorderde begon het programma me steeds meer te vervelen. In het begin applaudisseerde ik nog beleefd mee, maar de behoefte om dat te doen verdween in de loop van de dag. Eigenlijk hoorde ik niets nieuws. Bekende onderwerpen werden nog eens van alle kanten bekeken en we mochten er kleine oefeningen mee doen. Die waren alweer voorbij voor we er echt aan begonnen waren. Het waren bovendien allemaal een soort invuloefeningen en geen uitnodigingen om na te denken. Toen we aan het eind van de dag mochten evalueren zei ik dat ik me heel erg had verveeld. En dat ik niet gemerkt had dat het in ons werk om mensen gaat en dat ik me door deze aanpak in het geheel niet serieus genomen voelde. Integendeel, ik voelde me als een klein kind benaderd door de mensen op het podium, die met behulp van moderne presentatietechnieken, mij en al die anderen uitlegden hoe de wereld in elkaar zat en wat wij geacht werden daar in te doen.

Klein gemaakt
Zij zorgden ervoor dat ik mij klein en dom gemaakt voelde. Dat kwam gisteren weer bij mij boven aan het eind van een trainingsdag met een managementteam. Ze hadden me, twee sessie eerder, al eens verteld dat ze al een paar trainingen persoonlijk leiderschap achter de rug hadden. En nu gaven ze aan dat de training die wij samen deden zo anders was in vergelijking met de andere trainingen, die ze gevolgd hadden. Deze training had veel meer met henzelf te maken. Het ging over hun situatie en in tegenstelling tot bij die andere trainingen hadden ze de hele dag hun aandacht er goed bij gehouden. Ik herkende dat, ik was me er erg bewust van geweest dat ik uit de rol van deskundige moest blijven, die hen vertelde hoe het moest. Maar dat ik vanuit evenwaardigheid met hen in gesprek moest zien te komen, moest aansluiten bij waar zij mee bezig waren omdat ze er alleen op die manier iets aan konden hebben. Ik heb dat moeten leren. De materie loslaten en uitvinden waar de deelnemers zijn. Dat voelde in het begin erg onzeker en nog is het vaak even zoeken. Maar uiteindelijk is het altijd weer de moeite waard. Het is wat wij ook proberen te ontdekken als het om leidinggeven gaat. Hoe zorg je voor die aansluiting met je medewerkers? Het is jammer dat men daar zo vaak niet in slaagt, presenteren zoveel sneller wordt gekozen dan vragen stellen en luisteren. Wat weerhoudt jou ervan om die aansluiting te zoeken?