Wij helpen je graag verder! +31 492386063

Hoe maak je ruzie?

07 november 2017, gepubliceerd door Dirk Boersma

Een hekje
Toen mij oudste dochter enkele maanden oud was en in de onderzoeksfase terecht kwam, was er weinig meer veilig voor haar in huis. Zoals mensen die zelf kleine kinderen opvoeden weten, moet alles vastgepakt en in de mond gestopt worden. Alles moet ook geprobeerd worden en voor je het weet zit je peuter halverwege de trap. Zoals  wel meer ouders doen gingen ook wij naar de Ikea om hekjes te kopen, speciale hekjes, veilig voor kinderen. Een hekje onderaan de trap en een hekje bovenaan de trap. Zo was onze dochter veilig en kon ze niet meer van de trap af vallen.

Commentaar
Bij het eerste de beste bezoek van mijn ouders kregen we onverwacht commentaar van mijn vader op de hekjes. Hij vond het helemaal niks. Je moet haar juist zo snel mogelijk leren traplopen en dan op de goede manier met haar gezicht naar de treden van de trap gericht. We moesten het onmiddellijk proberen. Altijd met je gezicht naar de treden, als je dat doet kom je veilig boven en ook weer veilig beneden. Dat leren hoe je met gevaar om moest gaan gold volgens mij vader voor de hele opvoeding. Niet voorkomen maar leren hoe er mee om te gaan. Dus vroeg alleen op de fiets. Eerst een tijdje inde gaten houden. Kijken of er goed rechts gereden werd en hoe er werd gereageerd op medeweggebruikers. Dat samen bespreken  en dan als alles een tijdje goed ging, loslaten.

Kritiek
Toen we jaren later in Yogyakarta in Indonesië gingen wonen en onze kinderen daar naar school moesten. Bleek er een groot verschil tussen onze kinderen en de kinderen van andere expats. Alle andere kinderen werden met de auto naar school gebracht en weer opgehaald. Onze kinderen  fietsten zelf of gingen met de bus. Dat kwam ons op veel kritiek te staan van andere ouders, die vonden het onverantwoord. Onze kinderen vonden het echter prima en leerden zich goed zelfstandig redden in die omgeving, die volstrekt afweek van het Groningse platteland.

Een ding niet
Een ding leerden mijn ouders mij niet en leerde ik ook mijn kinderen niet en dat is hoe je samen ruzie maakt. Wat doe je als je ergens verschillend over denkt. Mijn ouders lieten het nooit zien als ze een verschil van mening hadden en ook mijn vrouw en ik verstopten dat zorgvuldig voor onze kinderen. In een uitgebreid artikel in de New York Times van 4 november 2017 schrijft hoogleraar psychologie Adam Grant dat het niet goed is voor kinderen als ouders nooit ruzie maken waar de kinderen bij zijn. Kinderen leren op die manier niet hoe dat moet. Omgaan met conflicten, leren ruzie maken zijn juist een belangrijke voorbereiding op de volwassenheid. En als we dat niet leren komen we, als we volwassen zijn, veel makkelijker in de fysiek gevecht terecht of gaan we het conflict uit de weg en lopen er  met een grote boog omheen. Dan wordt het fight or flight

Effectief en productief
Veel mensen hebben de mogelijkheid gemist om te leren hoe je op een effectieve en productieve  manier met elkaar van mening kunt verschillen. Hoe je ergens anders over kunt denken zonder de andere persoon te veroordelen maar ook hoe je naar de ander kunt luisteren en begrip kunt tonen zonder de ander daarmee automatisch gelijk te geven. Ze hebben geleerd om hun gelijk te halen en werden dan door hun omgeving gezien als ‘echte leiders’.  Uiteindelijk kwamen ze zo ook in leidinggevende posities terecht. Ze zijn vooral goed geworden in het tegensprekers de mond snoeren.

Creativiteit
Voor organisaties is dat niet goed. Grant refereert aan onderzoek waaruit blijkt dat van mening kunnen verschillen belangrijk is voor creativiteit. Hij wijst op de ruzies tussen de luchtvaart pioniers de gebroeders Wright, op de ruzies tussen de Beatles en die tussen Steven Jobs en Steve Wozniak. Ruzies die de bron waren van grote creatieve vondsten.

Veilig
Spanning tussen mensen is niet erg zolang het maar veilig is. Conflicten zijn er niet om uit de weg te gaan, het is belangrijk jong te leren hoe je er met  een constructieve manier mee om kunt gaan. Dat is niet alleen in gezinnen belangrijk maar ook in de wereld van onze organisaties en het is een belangrijke taak voor leiderschap zorg te dragen voor die constructieve manier. Grant suggereert daar een aantal stappen in

-Om te beginnen noem iets een debat en vermijdt het woord conflict
-Argumenteer alsof je gelijk hebt maar luister alsof je ongelijk hebt
-Plaats de redenatie van de ander  met respect in het meest positieve perspectief
-Erken waarin je criticus gelijk heeft en wat je van hem of haar geleerd hebt

Goede debatten gaan heen en weer, ze lopen niet uit de hand. Kinderen kruipen voor ze gaan lopen en als ze niet gaan kruipen staan ze voor altijd stil. Dat is de slotzin van het artikel in de New York Times.

Manhattan
Bij het lezen van het artikel moest ik steeds weer denken aan het verschil tussen de Nederlandse kolonie in de Nieuwe wereld, Manhattan en de Engelse kolonies zoals Boston. De historicus Russel Shorto, laat zien hoe de open, creatieve en dynamische cultuur van de VS zijn oorsprong heeft in de Nederlands cultuur van de 16e eeuw. Maar ook hoe star, eenzijdig en gesloten de Engelse kolonies waren. Die open cultuur vol diversiteit heeft zich eeuwen kunnen handhaven en is een belangrijke voedingsbodem geweest voor het ontstaan van de VS.
Het is die cultuur, waar Grant voor pleit als hij stelt dat we moeten leren om met elkaar van menig te verschillen  op een gezonde manier. Helaas zen we in Nederland heel wat klokkenluiders sneuvelen. De cultuur in sommige organisaties lijkt misschien teveel op die van de Engelse kolonies in het Amerika van de 17e eeuw.  Om daar verandering in aan te brengen kan coachend leiderschap een belangrijke rol in spelen.

Wil je hierover of over iets anders verder praten bel dan 0622995926 of mail dirkboersma@excellentleiderschap.nl

Stel je vraag via ons contactformulier

Neem contact met ons op!
Voor al je vragen kun je bellen met

+31 492386063