Finn

Plezier en verwondering.

Dat is het kadootje dat ik op dinsdag, mijn opa-dag, krijg (als ik die vrij kan houden). Finn, onze kleinzoon van bijna 1 jaar is dan bij ons.
Dat plezier zal wel duidelijk zijn. De verwondering moet ik misschien even uitleggen.
Het boefje heeft volop plezier in dit leven. Hij geniet van ieder moment, gaat de wereld
onbevangen tegemoet. Als hij blij is lacht hij, als hij verdriet heeft huilt hij. Maar dat laatste duurt nooit lang. Hij gaat zijn eigen gangetje, onderzoekt alles. Bij voorkeur door alles in zijn mond te stoppen. En hij blijft eindeloos proberen tot iets hem lukt.
Oefenen, leren: hieruit bestaat zijn leven. Zonder zich af te vragen of iets wel kan, mag of hoort. Van doelen en resultaten wil hij nog niets weten, dat gaat zijn kleine petje nog ver te boven.
En ik kijk ernaar, verwonder me, geniet ervan en zit me af te vragen: wat is er toch met mij gebeurd dat ik dat onbevangene ben kwijtgeraakt? En wat gaat er gebeuren waardoor hij dat ook gaat kwijtraken?
Zo klein als hij is gedraagt hij zich volkomen evenwaardig. Hij trekt zich niets aan van het feit dat ik ruim 60 jaar ouder ben dan hij is. Status zegt hem niets, respect heeft hij op zijn eigen manier wel, daar ben ik zeker van.
Stel je nu toch eens voor dat wij allemaal dat vermogen nog steeds zouden bezitten om onbevangen, verwonderd en zonder hinderende normen te kunnen onderzoeken en te leren? Stel je nu toch eens voor dat we heel goed wisten wat we wilden realiseren en dat we ons daarbij niet lieten hinderen door allerlei enigszins misvormde opvattingen over hoe het hoort, hoe we met elkaar moeten omgaan. Normen over hoe leidinggevenden en medewerkers op een bepaalde -en doorgaans niet zo effectieve- wijze met elkaar moeten omgaan. Stel je nu toch eens voor dat het ons zou lukken om elkaar vrij te laten, om iedereen op zijn eigen manier te laten werken! Als leidinggevende heb je dan niet veel te doen: richting geven, doelen stellen. En verder de medewerker alle ruimte geven om plezier te beleven aan wat er dan is te doen. Speels lerend, maar wel heel resultaatgericht. Kan dat? Ja! Gewoon een kwestie van het beste uit mensen naar boven halen. Gewoon een kwestie van er in durven te geloven dat mensen alle oplossingen zelf in huis hebben en anders heel goed in staat zijn om die zelf te vinden. Gewoon een kwestie van consequent coachend leiding geven dus.